*မမ ဝတ်ရည်*
”ဟယ် ကိုဇွဲ အရမ်းကြီးကိုထွားလာတာ ကြည့်စမ်း။အခုမှ တကယ့်ယောက်ကျားပီသလာတာ” ”မမ ကလဲအရမ်းကိုလှလာပါလားဟမ်။တသ ားမွေးတသွေးလှတဲ့။မမ မှအစစ်။ဒါနဲ့ ကိုကြီးစိုးခိုင်ရော” ”နင့်အကို စင်္ကာပူသွားတယ် ဒီမှာလေ နင့်တူမ ” ”မမနဲ့တူတယ် ကိုကြီးနဲ့လဲ တူတာပဲ ဘယ်နှစ်နှစ်လဲ သမီး” ”လေးနှစ်” ဇွဲပိုင်ဆိုတဲ့ကျွန်တော် အင်္ဂလန်ကနေပြန်ရောက်ပြီးနောက်ရက် မမဝတ်ရည်တို့သားအမိလာလည်တာပ င်။မမဝတ်ရည်က အရင်ကထက်ကို လှလာသည်။
ကိုယ်လုံးကလဲအရင်ကထ က် ပိုပြီးဖွံ့လာကာ ကလေးတယောက်အမေလို့ ပြောရင်ယုံမှာမဟုတ်။အသက်ကသံ ုးဆယ်ငါးလောက်ရှိပြီ။သူ့ထက် ခုနှစ်နှစ်လောက်ကြီးတာမို့သ ူကခု နှစ်ဆယ့်ရှစ်ဆိုတော့ မမဝတ်ရည်အေးက သုံးဆယ့်ငါးလောက်ရှိပြီဆိုေ ပမယ့် ရှိရင်းထက်ဆယ်နှစ်နီးပါလောက်ငယ်နေသည့် ရုပ်။နဂိုကတည်းက အသားဖြူပြီး ချောလှသူမို့ အိမ်ထောင်ကျပြီး ကလေးတယောက်ရတာတောင် အလှကမပျက်တဲ့အပြင် ပိုပြီးတောင်ချောလာသည်။မမဝတ်ရည်နဲ့ စကားပြောပြီးပြန်သွားတော့ သူလိုက်ပို့ပေးသည်။အိမ်ပြော င်းသွားသည်မို့နောက် သွားလည်လို့ရအောင်ပင်။မမဝတ် ရည်ယောက်ကျားကိုစိုးခိုင်က စီးပွားရေးသမားဖြစ်နေကာအဆင် ပြေနေတာမို့ အရင်အိမ်ကို အိမ်ငှါးထားကာ ကွန်ဒိုနဲ့နေသည်။အဆင်ပြေနေတ ာတွေ့တော့ သူလဲဝမ်းသာရသည်။သူအိမ်ပြန်ေ ရာက်တော့ မမဝတ်ရည်အကြောင်းတွေးရင်းနဲ့ အတိတ်ကိုပြန်သတိရသွားသည်။
တကယ်တော့ ကျွန်တော်နဲ့ မမဝတ်ရည်က ဘာမှမတော်စပ်ပေ။အိမ်နီးချင် းအိမ်ချင်းကပ်ရက်။ကျွန်တော့်အဖေက ဝန်ထမ်းတဦး အမေက ဈေးထဲမှာ အထည်ရောင်းသည်။ချမ်းသာတဲ့သူ တော့မဟုတ်ပေမယ့် ပိုက်ဆံတော့ရှိသည်လို့ပြောရ မည်။မမဝတ်ရည်တို့က သားအမိနှစ်ယောက်တည်း။မမဝတ်ရ ည်အဖေက မမဆယ်တန်းနှစ်မှာဆုံးသွားတာ ။သူတို့ အမိနှစ်ယောက်တည်း ဒုက္ခရောက်နေတော့ အဖေနဲ့အမေက ကူညီစောင့်ရှောက်ပေးသည်။ဟို းအရင်ကတည်းက အိမ်ချင်းကပ်နေတာမို့ ဆွေမျိုးရင်းလိုပင်။ကျွန်တေ ာ့်ကိုလဲ မမဝတ်ရည်တို့က မောင်တယောက်လို သားတယောက်လို။မမဝတ်ရည်အဖေဆံ ုးသွားတော့ ကျန်ခဲ့တဲ့ပစ္စည်းတွေ ပိုက်ဆံတွေကို မေမေက စီမံခန့်ခွဲကာ တိုးပွားအောင်လုပ်ပေးသည်။ဖေ ဖေက ဝန်ထမ်းတစ်ဦးပီပီ စည်းကမ်းတော့ကြီးသည်။အသက်အရ ွယ်ကြီးမှ ကျွန်တော့်တယောက်တည်း မွေးပေမယ့် အလိုတော့မလိုက်။မေမေက အလိုလိုက်ပေမယ့် ဖေဖေက စည်းကမ်းနဲ့။ကျွန်တော်က ငယ်ငယ်ကတည်းက ချူချာသူမို့ ထွားကျိုးင်အောင် အားဆေးအမျိုးမျိုးတိုက်ပေမယ့် အရပ်ကသာရှည်လာပြီး ဘေးမကားလာ။ပိန်ရှည်ရှည် ကုပ်ကိုင်းကိုင်း။ခါးချည့်ေ လးနဲ့။မေမေက အစိုးရိမ်လွန်ကာ ဘယ်သူနဲ့မှပေးမဆော့။အားရင် မမဝတ်ရည်တို့အိမ်မှာပဲ နေရသည်။
မမဝတ်ရည်နဲ့ဆော့ရသည် ။မိန်းကလေးတွေနဲ့ ဆော့ရတော့ မိန်းကလေးဆော့နည်းပဲတက်လာသည်။ကြာတော့ ပျော့နွဲ့နွဲ့ ဖြစ်လာသည်။ဖေဖေက မကြိုက်။အခြောက်ဖြစ်မှာကြော က်တာ။ကျွန်တော်အခြောက်မဟုတ် မှန်း လူပျိုဖြစ်စမှာ ကိုယ့်ဟာကိုယ်သိလာသည်။ဘာလို့လဲဆိုတော့ မမဝတ်ရည်ကို စိတ်ဝင်စားသည်။ဘာရယ်မှန်းမသ ိပေမယ့် မမဝတ်ရည်အိမ်သွားတိုင်း မမဝတ်ရည်အခန်းထဲက အတွင်းခံတွေ မြင်ရင် အောက်က ကောင်ကထောင်လာသလို လစ်တိုင်းခိုးနမ်းကြည့်ရတာအ မော။မမဝတ်ရည်က ဖက်ထားရင် ဘယ်လိုဖြစ်မှန်းသိ။ကျွန်တော်တို့အိမ်က တစ်ထပ်တိုက်။မမဝတ်ရည်တို့အိ မ်က ပျဉ်ထောင်သွပ်မိုး။ရေချိုးတ ဲ့နေရာက အိမ်အပြင်မှာ။ကျွန်တော့်အခန်းကကြည့်ရင် မြင်ရသည်။ဒါကြောင့် မမဝတ်ရည်ရေချိုးချိန်နဲ့ ကြုံတိုင်း ချောင်းကြည့်ရတာအမော။မမဝတ်ရ ည်က တခါတလေ ကျွန်တော်စာမသိလို့မေးရင် သင်ပေးတက်သည်။သူကစီးပွားရေး တက္ကသိုလ်မှာတက်နေတာ။တခါ တခါ မမဝတ်ရည်တို့အိမ်မှာ အိပ်ရင် မမဝတ်ရည် အခန်းထဲမှာအတူတူအိပ်တက်သည်။ အဲ့လိုဆိုရင် စိတ်ထဲမှာတမျိုးကြီး။နောက်ပ ိုင်း ကျွန်တော်လဲ မမဝတ်ရည်တို့သိသွားမှာစိုးတ ာကြောင့် မအိပ်တော့။
ကိုးတန်းအောင်တော့ ဖေဖေက ကျွန်တော့်ကို အခြောက်ဖြစ်မှာစိုးတာနဲ့ အပြင်တွေလွှတ် အပေါင်းအသင်းတွေပေါင်းခိုင် းနဲ့။မေမေကလဲ သဘောတူသည်။ဘာလို့လဲဆိုတော့လ သူတို့သား ကျွန်တော့်ပုံစံက တကယ့်ကိုအခြောက်သာသာ။လမ်းလေ ျှာက်ရင် နွဲ့နွဲ့။စကားပြောရင် နွဲ့နွဲ့။ဒါကြောင့်ဖေဖေနဲ့ေ မမေက မွေးထားတာတဦးတည်းသောသား အခြောက်တော့အဖြစ်မခံနိုင်ဘူ းဆိုပြိး လွှတ်တာ။ကျွန်တော်လဲ အပြင်လောကကို မထွက်ဖူးတော့ စစခြင်းကြောက်မိပေမယ့် ကိုယ်နဲ့တကျောင်းတည်းဘော်ဒါ တွေနဲ့တွေ့ကာ နောက်ပိုင်း လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင် လျှောက်သွား တဖြည်းဖြည်း အတက်ပေါင်းစုံတက်လာသလို ဗဟုသုတလဲ ရလာသည်။ဆေးလိပ် မူးယစ်ဆေးတော့မလုပ်ပေမယ့် အရက်ကတော့ သောက်တက်လာသည်။ကြိုက်တော့မြ ကိုက်။အောကားတွေကြည့် ဘော်ဒါတွေစုံရင် မိန်းကလေးအကြောင်းပြော အတွေ့အကြုံရှိသူတွေက ပြန်ပြောပြ။ဂွင်းလဲထုတက်လာသ ည်။ဂွင်းထုတက်လာတော့ ကျွန်တော့်ရဲ့ စိတ်ကူးယဉ်မင်းသမီးက မမဝတ်ရည်။ စစခြင်းက ငရဲ ကြီးမှာကြောက်ပေမယ့် နောက်ပိုင်းရိုးသွားသည်။အော ကားတွေထဲကလို လီးကြီးချင်တာမို့ နည်းအမျိုးမျိုးနဲ့ ကြီးအောင် ကြာရင်လုပ်တဲ့မိန်းကလေးစွဲတ ယ်ဆိုလို့ ကြာအောင် လေ့ကျင့်ရတာအမော။ပြီးရင် ကိုယ့်ဟာကိုယ် ကြီးလာပြီလား အချင်းချင်းပြိုင်ရတာအမော။အ ပြင်မထွက်တုန်းက မထွက်လို့ ထွက်လဲထွက်ရရော မနိုင်တော့။မေမေက ဖေဖေမသိအောင်ဖုံးဖိထားရသည်။ ရန်လဲ ဖြစ်တက်လာသည်။
လူက ပျော့နွဲ့နွဲ့ မဟုတ်တော့ပေမယ့် ပိန်ရှည်ရှည်ကုပ်ကိုင်းကိုင်းပင်။ ကျွန်တော်ဆယ်တန်း နှစ်လည်ကျော်တော့ မမဝတ်ရည်ယောက်ကျားယူသွားသည် ။ ကိုစိုးခိုင်နဲ့။မေမေတို့က စပ်ပေးတာပင်။တော်လဲတော် ရိုးလဲရိုးတဲ့သူမို့။ကိုစို းခိုင်ကလဲ မမဝတ်ရည်ကို ချစ်နေတာကြာပြီတဲ့။မမဝတ်ရည် ကလဲ သဘောကျတာနဲ့ပေးစားလိုက်တာ။မ မယောက်ကျားရတော့ မမအမေ အန်တီစိုးစိုးမြင့်က အိမ်နဲ့ အတွင်းပစ္စည်းတွေကို အမွေပေးခဲ့ကာ ရိပ်သာဝင်သွားသည်။သူ့သမီးကိ ုစိတ်ချပြီဆိုပြီး။နောက်ပို င်းတခါတခါမှသာလာတော့သည်။မမေ ယာက်ကျားယူတော့ အရမ်းခံစားရတာကျွန်တော်။ဘေး လူတွေတောင်သိသည်။ မမက ကိုစိုးခိုင်ကို ပစ်ကာ ကျွန်တော့်ကို လာပြီးနှစ်သိမ့်တက်သည်။နောက်ပိုင်းကျွန်တော်လဲ နေတက်သွားသည်။ဆယ်တန်းဖြေပြီ းတော့ ကျွန်တော့်ကို ဖေဖေက သင်တန်းတွေတက်ခိုင်းသည်။
အင်္ဂ လိပ်စာသင်တန်းအဓိကတက်ခိုင်း သည်။ဆယ်တန်းအောင်စာရင်းထွက် တော့ ”ငဇွဲ ခွေးဖြစ်မယ့်အကောင် ဘယ်မှာလဲ” ”ဖေကြီးရယ် ဒေါသကိုထိန်းပါဦး သားလေးကြောက်နေပါဦးမယ်” ”ဘာကွ ကြောက်နေပါဦးမယ်ဟုတ်လား ငါကတော့ ယောက်ကျားပီပီသသဖြစ်စေချင်လ ို့ လွှတ်ပေးတန်သာလွှတ်ပေးထားတာ မင်းက အခွင့်အရေးကိုအလွဲသုံးစားလု ပ်တယ် ဟုတ်လား ဟေ့ကောင် ငဇွဲ မင်းအပြစ်မင်းသိလား” ”မသိဘူးဖေဖေ” ”ဘာကွ မင်းစာမေးပွဲကျတာ မင်းအပြစ်မဟုတ်ဘူးလားဟမ်” ”သားတယောက်တည်းကျတာမှ မဟုတ်တာ။သူများတွေလဲ ကျတာပဲ” အဲ့အရွယ်က ဂျွတ်ဆက်ဆက် ဂျစ်ကန်ကန်အရွယ်မို့ ဖေဖေ့ကို ဂျစ်တစ်တစ်ပြန်ပြောတော့ ဖေဖေ ယမ်းပုံမီးကျသလိုပေါက်ကွဲကာ ”အေးသူများကျတယ် မင်းလဲကျတယ် အဲ့ဒီတော့ ” ”ခွပ်” ”အမလေးသေပါပြီ အဖေကြီးရှင်သားကိုထိုးရသလား ” ”ဖယ်စမ်း မင်းပါနာမယ်နော် ခွေးဖြစ်မယ့်အကောင် မင်းက သူများလဲကျရင် ငါလဲကျတာမဆန်းဘူးဆိုတော့ သူများအောင်တာကျ ဘာလို့ မအောင်ရတာလဲ ” ပြောရင်း တုတ်ဆွဲကာ ရိုက်ပါသည်။အဲ့အချိန်မှာပဲ ”အမလေးသေပါပြီ ဦးဦးးနော် တော်ပြီ လွန်မယ်။ကလေးကို အဲ့လောက်လုပ်ရသလား” မမဝတ်ရည်အပြေးရောက်လာပြီး ကျွန်တော့်ကို ဖက်ထားကာ ကာပြီးဖေဖေ့ကို ရန်တွေ့သည်။အရင်ကတည်းက မမဝတ်ရည်က ဖေဖေနဲ့မေမေရဲ့ အချစ်တော်။ရိုသေလေးစားစွာဆက်ဆံတက်ပေမယ့် တည်ကြည်တဲ့အနေအထိုင် အပြောအဆိုကြောင့်ဖေဖေရောမေ မက မမဝတ်ရည်ကိုချစ်သည်။မမဝတ်ရည်က ပြောရဲဆိုရဲရှိပြီး တချို့ကိစ္စတွေကျ မမဝတ်ရည်ပြောရင်လက်ခံသည်။
ခု လဲ ကျွန်တော့ကို ရိုက်တော့ မမဝတ်ရည် ဖေဖေ့ကို ရန်တွေ့သည်။ ”ရိုက်ရုံတင်မဟုတ်ဘူး သတ်ကိုပစ်ချင်တယ်။နင့်မောင် လုပ်ပုံကကောင်းလား စာမေးပွဲကိုကျရတယ်လို့ ငါ့မျက်နှာ ဓားနဲ့သာလှီးချင်တယ်” ”ဦးဦးကလဲ တခါတလေ ခြေချော်လက်ချော်ရှိမှာပေါ့ အဲ့ဒါကို ခုလိုရိုက်တာ လွန်တာပေါ့ အီးဟီးဟီး” မမဝတ်ရည်က ငိူလဲငိူ ရန်လဲတွေ့နဲ့ ဖေဖေလဲ မရိုက်တော့။ဆူပဲဆူတော့သည်။ေ တ်ာတော်လေးကြာတော့ မမဝတ်ရည်က ကျွန်တော့်ကို သူ့အိမ်ကိုခေါ်ပြီး ဒဏ်ရာတွေကို ဆေးထည့်ပေးရင်း ငိုနေသည်။ငယ်ငယ်လေးကတည်းက အတူနေလာတာမို့ ကျွန်တော်ခုလိုဖြစ်တော့ ငိုနေတာကြည့်ပြီး စိတ်ဖောက်ပြန်မိတာ နောင်တရသလိုလို ရှက်သလိုလိုခံစားမိသည်။ဒါပေ မယ့် ဆေးလိမ်းပေးရင်း ကုန်းကုန်းသွားတိုင်း လည်ပင်းက ဟိုက်နေတော့ ရင်သားဖွေးဖွေး နို့အုံဖွေးဖွေးတွေကို မြင်မိပြန်တော့ စိတ်က ထန်မိပြန်သည်။ကိုစိုးခိုင်ြ ပန်ရာက်တော့ ဘာဖြစ်တာလဲမေးတော့ မမဝတ်ရည်က ပြောပြသည်။ကိုစိုးခိုင်က အဲ့ဒါတော့ ဦးလေးလွန်တာပေါ့ပြောသည်။တေ နကုန် ကျွန်တော့်ကို ပြန်မလွှတ်။သူတို့လင်မယားတွက်တွက်ထိုးနေသည်။ညနေကျ အိမ်ကို လင်မယားနှစ်ယောက်သွားတာတွေ့ လိုက်ရသည်။ပြန်လာတော့ ”ကဲ ကိုဇွဲ မမတို့နဲ့လာနေ။
ဒီနှစ် ဆယ်တန်းအောင်အောင်ဖြေရမယ်နေ ာ်။ဂုဏ်ထူးများများပါအောင် မမတို့ ဦးဦးတို့ကို ကတိပေးခဲ့တယ်။မောင်လေးကလဲ လိမ္မာရမယ်နော်” နောက်မှသိရသည်။မမနဲ့ ကိုစိုးခိုင်က ဖေဖေတို့ကို ဒီနှစ်ဆယ်တန်းသေချာပေါက်အော င်ဖို့ သူတို့သင်ပေးမယ် အိမ်မှာပဲထားမယ်လို့ပြောခဲ့တာတဲ့။ဖေဖေတို့ကလဲ မမတို့နဲ့ စိတ်ချတာမို့ လက်ခံလိုက်သည်။လိုအပ်တာမှန် သမျှ ပံ့ပိုးပေးသည်။ကျွန်တော်လဲ မမတို့စကားကိုနားထောင်သည်။တ နှစ်ကျတဲ့ခံစားမှုကတော်တော်ဆ ိုးသည်။သူများတော့မသိ ကျွန်တော်နဲ့တနှစ်တည်းနေပြီ းအောင်သွားတဲ့သူတွေကိုတွေ့ေ တာ့ အရမ်းသိမ်ငယ်သလိုခံစားရသည်။ ဒါကြောင့် စာကို ကြိုးစားသင်ယူသည်။ကိုစိုးခိ ုင်က အားရင် ဗလတက်လာအောင် လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ခိုင်းသည်။ အဲ့အချိန်ဆို မမနဲ့ တဆူဆူ။ကိုစိုးခိုင်က စီးပွားရေးလုပ်နေတော့ အိမ်မှာအမြဲမရှိတက်။မမဝတ်ရည်က ဘဏ်တစ်ခုမှာ လုပ်နေတာ။မမဝတ်ရည်တို့အိမ်မ ှာ နေရင်းနဲ့ စိတ်ရိုင်းဝင်ဝင်လာသည်။တခါတ လေကျ ငါအရမ်းတဏှာရူးနေပြီလားတွေး မိပေမယ့် ထိန်းလို့မရ။မမဝတ်ရည်ရဲ့ ကိုယ်လုံးအလှကို ကြည့်ချင်စိတ်က ထိန်းမရနိုင်။မမဝတ်ရည်တို့လ င်မယားက ကျွန်တော်အိပ်တဲ့အခန်းဘေးကပ်ရက်ကအခန်း။ကျွန်တော်က ခု အရင်တုန်းက မမဝတ်ရည် အိပ်ခဲ့တဲ့အခန်းမှာအိပ်တာ။
ဒ ါကြောင့်ကျွန်တော် မမဝတ်ရည်တို့အခန်းထဲကို ချောင်းလို့ရမယ့် အပေါက်ရှာပေမယ့် မတွေ့။အခန်းက ပျဉ်ကာထားတာမို့ အပေါက်ကို သုံးလေးနေရာဖောက်လိုက်သည်။မ မဝတ်ရည်တို့ ကုတင်က ဟိုဖက်နံရံဖက်ကပ်ထားသည်။ကျွ န်တော်က လဲဒီဖက်နံရံကပ်ထားတာမို့ကျွ န်တော်အိပ်တဲ့နေရာနဲ့ ကွက်တိနေရာကိုရွေးကာ အပေါက်ဖောက်လိုက်သည်။ချောင် းကြည့်ဖို့ အဆင်ပြေပြီမို့ အပေါက်ကို မသိအောင်ပြန်ပိတ်ထားသည်။ပြီ းတော့ မမဝတ်ရည်အခန်းဖွင့်ထားတဲ့အခ ျိန် အခန်းထဲဝင်ပြီးဖောက်ထားတဲ့ အပေါက်ရဲ့အနေအထားကြည့်တော့ မသိသာ။သေချာကြည့်တောင် မသိနိုင်။အိုကေပြီ။အပေါက်ဖေ ာက်ပြီး တဲ့နေ့ကစပြီး မနက်ဆိုကျွန်တော် ူမမဝတ်ရည်ကိုချောင်းရတာအမော ။ညနေဖက်မမဝတ်ရည် ရုံးကပြန်လာပြီး အဝတ်လဲတဲ့အခါကျ ချောင်းပြီးကြည့်သည်။နောက်ပ ိုင်း မေမေ ဝယ်ပေးထားတဲ့ Mp၄အကောင်းစားက ပါတဲ့ ကင်မရာနဲ့ မနက်ဆိုမမဝတ်ရည် ရေချိုး အဝတ်လဲတာ ချောင်းရိုက် ညနေဆို မမဝတ်ရည် အဝတ်လဲ တာချောင်းရိုက်။ညကျ အိပ်ရာဝင်ရင် ရိုက်ထားတာကို ပြန်ကြည့်ပြီး ဂွင်းထုရတာအကြိမ်ကြိမ်။မမဝတ်ရည်နဲ့ ကိုစိုးခိုင်တို့ မရိပ်မိအောင်လဲ နေရသည်။ဇာတ်ကားတွေကြည့် စာအုပ်တွေဖတ်၊ သူများတွေပြောတာကြားရင်းနဲ့ မိန်းမတခါမှ မလုပ်ဖူးပဲနဲ့ ကျွန်တော် ဖင်ကို လုပ်ကြည့်စိတ်တွေဖြစ်မိသည်။
ကျွန်တော့်ထက်ကြီးတဲ့ သူတွေက ဖင်ချရတာ အဖုတ်ထက်ကြပ်တယ် မိုက်တယ်လို့ပြောတော့ ဟုတ်လားမဟုတ်လားမသိ လုပ်ချင်မိသည်။ခုချိန်ထိ ကျွန်တော့်ရဲ့စိတ်ကို စွဲလန်းစေတာ မမဝတ်ရည်ကလွဲ ပြီးဘယ်မိန်းကလေးမှ မရှိ။ဒါကြောင့်မို့ မမဝတ်ရည်ရော ကိုစိုးခိုင်ကပါ ကျွန်တော့်ကို ခြောက်တယ်ထင်နေတာ ရိပ်မိပေမယ့် သူတို့ထင်တဲ့ဟာကို ပြောမနေတော့။ပြောလို့မှမကော င်းတာ။အိမ်မှာ အတူနေရင်း မမဝတ်ရည်ရဲ့တင်တွေရင်တွေကြည့် အခြေအနေပေးရင် ကင်မရာနဲ့ရိုက်။ညဆို စိတ်ကူးယဉ်ပြီးဂွင်းထု။စိတ် ကူးထဲမှာ မမဝတ်ရည်ရဲ့ ဖင်ကိုအကြိမ်ကြိမ် လုပ်မိသည်။ ဒီလိုနဲ့ နေရင်း ကိုစိုးခိုင်က အလုပ်ကိစ္စနဲ့ မူဆယ်ဖက်ကို တစ်လလောက်သွားရသည်။ကျွန်တော်နဲ့ မမဝတ်ရည်က အရင်လိုနေမြဲစားမြဲပင်။တခါတ လေ မမဝတ်ရည်ကို ပွတ်သီးပွတ်သပ်နေတက်သလို မမဝတ်ရည်ကလဲ နေသည်။ကျွန်တော်လဲ အဲ့ဒါကို သာယာနေတက်သည်။စာကိုတော့ ပြင်းပြင်းထန်ထန်ကြိုးစားသည်။ကိုစိုးခိုင်ကျေးဇူးကြောင့် ကျွန်တော်လဲ လေးငါးခြောက်လအတွင်း ဗလနည်းနည်းထွက်လာသည်မို့ မမဝတ်ရည်ရောမိဘနှစ်ပါးကပါ သဘောကျနေသည်။
အမှန်တိုင်းပြေ ာရရင် ကျွန်တော်လဲ သဘောကျသည်။ကျောင်းခန်းထဲမှာ မိန်းကလေးတွေက ကျွန်တော့်ကို သဘောကျတယ်ဆိုတဲ့ အသံတွေ ဘော်ဒါတွေကတဆင့်ပြန်ကြားရတေ ာ့ ဘယ်ယောက်ကျားလေးက မသာယာပဲရှိမလဲ။ဒါကြောင့်ကျွ န်တော်လဲ ဒိုက်ထိုး ဘယ်ရီရိုက် ကြိုးခုန်နဲ့ အားရင်အားသလို လေ့ကျင့်မိသည်။ကျွန်တော့်ရဲ့ မန်မိုရီကတ်တွေထဲမှာလဲ မမဝတ်ရည်ပုံတွေနဲ့ အောကားတွေပဲပြည့်နေသည်။ရတဲ့ မုန့်ဖိုးကိုစုကာ မန်မိုရီကတ်ကို ဝယ်ဝယ်ထားသည်။နှစ်ဝက်စာမေးပ ွဲဖြေပြီးအမှတ်စာရင်းထွက်တေ ာ့ ကျွန်တော် အမှတ်က အရမ်းကောင်းနေတာမို့ ဖေဖေက ကျွန်တော့်ကို ဆုချတဲ့အနေနဲ့ ဘာလိုချင်လဲမေးတော့ ကျွန်တော်လဲ ဟန်းဆက်အကောင်းစားတစ်လုံးလိ ုချင်တယ်ပူဆာတာနဲ့ဖေဖေကဆင်း ကတ်တော့ဆယ်တန်းအောင်မှ ဝယ်ပေးမယ် ဆိုပြီး ဟန်းဆက်ပဲဝယ်ပေးသည်။ဟန်းဆက် ကပါတဲ့ ကင်မရာကအတော့ကိုကောင်းသည်။မ မဝတ်ရည်က သဘောမကျ။ဂိတ်းဆော့ရင် စာဖက်အားနည်းမှာစိုးလို့။ကွ ျန်တော်က ဂိမ်းဆော့ဖို့မှမဟုတ်တာ။ဒါေ ကြာင့်ဂိမ်းလုံးဝမဆော့ပါဘူး လို့ အာမခံကတိပေးမှ ပေးကိုင်သည်။ကင်မရာက ရုပ်ထွက်က ရှင်းနေတာမို့ ကျွန်တော့်အကြိုက်ပင်။ တရက် ကိုစိုးခိုင် ခရီးကနေပြန်လာသည်။
မမဝတ်ရည်လ ဲ ခါတိုင်းကထက် ပိုပြီးလှနေသလိုပင်။ရေချိုး သနပ်ခါးလိမ်းကာ ထားသည်။ကျွန်တော့်စိတ်ထဲ ထုးဆန်းနေသည်။ကျွန်တော့်ကို စာသင်နေရင်း မမဆီက ပျံ့လာတဲ့ သနပ်ခါးနံ့လေးက ဖက်နမ်းချင်စရာ။ကျွန်တော်လဲ သိပ်နေမကောင်းချင်တာနဲ့ စောစောအိပ်ရာဝင်ချင်တယ်ပြော တော့ မမက ခွင့်ပြုသည်။ဒီတစ်ရက်ပဲနော် လို့ပြောပြီးဆေးတိုက်သည်။ကွ ျန်တော်လဲ စောစောဝင်အိပ်လိုက်သည်။ကိုစ ိုးခိုင်နဲ့မမဝတ်ရည်က. မေမေတို့အိမ်ဖက်ထွက်သွားသည် ။ ကျွန်တော် ဆက်ခနဲ တရေးနိုးတော့ နာရီကြည့်လိုက်ရာ ဆယ်နှစ်နာရီထိုးတော့မယ်။ရေဆ ာတာနဲ့ အပြင်ထွက်ကာ ရေသောက်ဖို့ အိပ်ရာကထတော့ ”အို ကို တိုးတိုးလုပ်ကွာ ကိုဇွဲ နိုးသွားဦးမယ်” ”မနိုးပါဘူးကွာ။ကိုဇွဲက နေမကောင်းလို့ ဆေးသောက်ပြီးအိပ်နေတာ ဆင်အော်တောင်နိုးမှာမဟုတ်ဘူ း” ”အင့် ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ ဒီနေ့ အရမ်းပဲ အို ဟင့် ဟင့်” အသံတွေကြားလိုက်ရတော့ ဘာလဲဆိုတာသိလိုက်ရသည်။ဘေးက အပေါက်ကို ဖွင့်ကာချောင်းလိုက်တော့ မမဝတ်ရည်တို့အခန်းထဲ မီးဖွင့်ထားသည်။လားလား မမဝတ်ရည်နဲ့ ကိုစိုးခိုင်တို့ လိုးနေကြသည်။သူကြည့်ရင်း အောက်ကကောင်က ထလာသည်။ကျွန်တော် အနားမှာရှိတဲ့ ဖုန်းကိုယူကာ ဗွီဒိယို ရိုက်လိုက်မိသည်။လက်တဖက်ကလဲ ထောင်နေတဲ့ ငပဲကို ကိုင်ရင်း ထုနေမိသည်။မမဝတ်ရည်က ကုတင်ပေါ်မှာလှဲကာ ကျွန်တော့်ဖက်ကို လှည့်ထားပြီးကိုစိုးခိုင်က နောက်ဖက်ကနေ ုနေသည်။
လက်တွေက နို့တွေကို ကိုင်လိုက် ခါးကိုကိုင်လိုက် မမဝတ်ရည်က ဖင်ကိုနောက်ကို ကော့ပေးလိုက် ကိုစိုးခိုင် လက်ကိုအားမလိုအားမရ ကိုင်လိုက် မျက်နှာက ရှုံ့မဲ့သွားလိုက် နှုတ်ခမ်းကိုက်လိုက်နဲ့ ညည်းနေတဲ့အသံက ရင်ခုန်ဖွယ်။ကျွန်တော်လဲ အခွင့်အရေးကို လက်လွတ်မခံပဲ အမိအရ ရိုက်ထားသည်။လက်ကလဲ ဂွင်းထုရင်း စိတ်ကို ချုပ်ထားသည်။တော်တော်လေးကြာ ကြာ လုပ်နေရင်း ” ဝတ်ရည် ကို့ကို ကုန်းပေးကွာ” မမဝတ်ရည်က ဘာမှမပြော ကုတင် ပေါ် အသာထကာ ကုန်းလိုက်တော့ ကိုစိုးခိုင်က ကုတင်အစွန်းဖက်ရွေ့ ခိုင်းလိုက်သည်။မမဝတ်ရည် ကုန်းတာ ကျွန်တော့်ဖက် ဖင်ပေးထားတာမို့ မမဝတ်ရည်ရဲ့ အဖုတ်ရယ် ဖင်ပေါက်နီညိုညိုလေးကို ရှင်းရှင်းလင်းတွေ့နေ့ရသည်။ ကျွန်တော် စိတ်ကိုမနည်းထိန်းထားရသည်။ေ ပြးပြီးဆောင့်ချင်စိတ်ကို။က ိုစိုးခိုင်က အဖုတ်ထဲကို သူ့လီးထည့်ကာ အားရပါးရဆောင့်နေရာ အခန်းထဲမှာ မမဝတ်ရည်ရဲ့ ညည်းညူသံ ကိုစိုးခိုင်ရဲ့ အားရကျေနပ်သံ အသားခြင်းထိခတ်သံတွေနဲ့ ။ကျွန်တော်လဲ ကြည့်ရင်း ထုနေလိုက်သည်။သူတို့လဲ ငြိမ်ကျသွားသလို ကျွန်တော့်လဲ ပြီးသွားရသည်။ခုလို ကောင်းတာမျိုးတခါမှ မရဖူးခဲ့။ နောက်ရက်မနက် ကျွန်တော်က မျက်နှာပူသလိုဖြစ်ပေမယ့် သူတို့နှစ်ယောက်က အေးဆေး။ဒီလိုနဲ့ ကျွန်တော် ဆယ်တန်းမဖြေပြီးမချင်း မမဝတ်ရည်တို့ လင်မယား လုပ်တာကို လေးခါလောက်မြင်ဖူးသည်။ဆယ်တန်းကို ကောင်းမွန်စွာဖြေနိုင်သည်။ဆ ယ်တန်းဖြေပြီးတော့ မမဝတ်ရည်က မန္တလေးဖက် ပြောင်းသွားသည်။
ဒီနှစ်သေချာ ပေါက်အောင်မှာမို့ ဖေဖေက ကျွန်တော့်ကို စပီကင်တက်ခိုင်းပြန်သည်။ကျွ န်တော်လဲ စပီကင်တက်လိုက် ဘော်ဒါတွေနဲ့ လည်လိုက်နဲ့။ဘော်ဒါတွေ နည်းပြကောင်းမှုကြောင့် ကျွန်တော် ဆော်လုပ်ဖူးသွားသည်။ကလပ်သွာ းရင်း ဇယားညှိကာ ဘော်ဒါတယောက်အိမ်မှာ လုပ်ကြတာ။နောက်ပိုင်း အဲ့ဇယားနဲ့ ပဲ သုံးလေးခါလုပ်ဖြစ်သည်။ကျွန် တော်က တခါမှမလုပ်ဖူးလို့ သူက သေချာသင်ပေးသည်။ကျွန်တော်က လက်တွေ့မရှိပေမယ့် စာတွေ့ရှိတာမို့ အရိပ်ပြရင်အကောင်ထင်သည်။နော က်ဆုံးအကြိမ်မှာ ဖင်ကို လုပ်ကြည့်ချင်တယ်ပြောတော့ လုပ်ခိုင်းတာနဲ့ လုပ်လိုက်သည်။အတော့ကို သဘောကျသွားသည်။နောက်ပိုင်းမ ှာလဲ ကလပ်သွား ရင်းလာရင်း ကြုံရင်ကြုံသလို လုပ်တက်လာသည်။ဆယ်တန်းအောင်စ ာရင်းထွက်တော့ ကျွန်တော် ဂုဏ်ထူးသုံးလုံးပါလို့အကုန် ဝမ်းသာရသည်။မမဝတ်ရည်က လာလည်တော့ ဖေဖေနဲ့မေမေက မမဝတ်ရည်ကို လက်ဆောင်ဝယ်ပေးသလို ကျွန်တော်က လဲ ကန်တော့သည်။သေသေချာချာကို ကန်တော့သည်။ပစ်မှားတာများနေ တာကိုး။မမဝတ်ရည်တို့က ကလေးမယူသေးဘူးတဲ့။ရန်ကုန်ကိ ု နောက်နှစ်မှပြန်ပြောင်းရမယ် လို့ပြောသည်။ဆယ်တန်းအောင်ပြီးတော့ ဖေဖေက ကျွန်တော့ကို အင်္ဂလိပ်စာဖြေခိုင်းသည်။ကျွန်တော်ဖြေတော့ အမှတ်ကောင်းရသည်။ဖေဖေက ကျွန်တော့ကို သူ့ညီမ ရှိရာ အင်္ဂလန်ကို လွှတ်ပြီးပညာတော်သင်ခိုင်းသည်။
ကျွန်တော်လဲ မငြင်းတော့ပဲ သွားမယ်လို့ခေါင်းငြိမ့်လို က်သည်။သွားမယ့်နေ့ကျ ဖေဖေမေမေနဲ့ကိုစိုးခိုင်မမဝ တ်ရည်တို့ လေယာဉ်ကွင်းလိုက်ပို့သည်။မေ မေနဲ့မမဝတ်ရည်က ငိုပြီး မှာတမ်းတွေချွေသလို ဖေဖေနဲ့ ကိုစိုးခိုင် ကဆုံးမစကားပြောသည်။အဲ့နေ့ကိ ုမေ့မရနိုင်ပါ။ အင်္ဂလန်ရောက်တော့ စာကိုကြိုးစားသင်ယူသလို အပြင်ဗဟုသုတရအောင်လဲ ဒေါ်လေးက သူ့မိတ်ဆွေတွေကိုအကူအညီတောင်းကာ အလုပ်လုပ်စေသည်။ကျွန်တော်လဲ နေသားတကျဖြစ်သွားပြီးနောက်ပ ိုင်း မိန်းကလေးတွေနဲ့ ဒိတ်လိုက် အိပ်လိုက်၊ သဘောကျတဲ့သူနဲ့တွဲလိုက်နဲ့ စိတ်ကြိုက်ဖြစ်နေသည်။အရင်က လုပ်ချင်သမျှတွေ ခုမှလုပ်ခွင့်ရတာပင်။ အစက ကျွန်တော် ကိုယ့်ပစ္စည်းကို သေးတယ်လို့ထင်မိလို့ ကြီးအောင် ကြားဖူးနားဝတွေနဲ့ လုပ်ခဲ့တဲ့အကျိုးကြောင့်လား ဘဝပေးကုသိုလ်ကြောင့်လားမသိ။ စံချိန်မီ ရုံမက လွန်တောင်လွန်သည်လို့ ကျွန်တော်နဲ့ အိပ်ဖူးတဲ့ မိန်းမတွေကပြောကြသည်။ပိုပြီ းကောင်းတာက ကျွန်တော့်ရဲ့ လီးမှာ အကြောထုံးတာလိုလို ဘာမှန်းမသိတဲ့ အလုံးသုံးလုံးရှိသည်။စစခြင် းက ကျွန်တော် ကြောက်လန့်ကာ နားလည်တက်ကျွမ်းသူတွေကိုမေး တော့ စိုးရိမ်စရာမဟုတ်ဘူး။ဖြစ်တက်တယ်လို့ပြောသည်။ရင်းနှီးတဲ့ဆရာဝန်တွေပြ ကြည့်တော့လဲ အချိန်တန်ရင် ပျောက်သွားလိမ့်မယ်ပြောပေမယ့် မပျောက်ပဲ အလုံးလေးတွေဖြစ်ကျန်နေခဲ့သည်။
ဒီကြားထဲ လိင်အဂါင်္မှာ မှဲ့ကလဲပါသေးတာမို့ ငါတော်တော်တဏှာကြီးတဲ့ကောင် ပဲထင်ခဲ့မိသည်။ထင်မိအောင်လဲ ဖြစ်ခဲ့တာကိုး။ဒါပေမယ့် တဖြည်းဖြည်းကြီးလာမှ အဲ့ဒီအရွယ်က အဲ့လို ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်ကို စိတ်ဝင်စားတက်ကြတာသဘာဝမှန်း သိလာခဲ့ရသည်။အင်္ဂလန်ရောက်ပြီ း အတော်ကဲခဲ့ပေမယ့် နောက်ပိုင်းကျတော့ ကျန်းမာရေးလိုက်စားခဲ့သည်။ဒ ါကြောင့် လဲ နောက်ပိုင်းမှာလူက ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနဲ့ ကြည့်ကောင်းလာခဲ့သည်။နောက်ပ ိုင်းမှာ ရောက်စကလို မဟုတ်တော့ပဲ ရည်းစားအဖြစ်အတည်တကျတွဲဖြစ် သည်။စီးပွားရေးဥပဒေပညာကို မာစတာပြီးတဲ့အထိတက်ခဲ့ပြီး ကျောင်းပြီးတဲ့အချိန်မှာ ကုမ္ပဏီတခုမှာအလုပ်ဝင်လုပ်ခဲ့သည်။နောက်ပိုင်းမှာလစာက တဖြည်းဖြည်းကောင်းလာခဲ့သည်။ မိန်းကလေးတွေနဲ့ တွဲစတုန်းက ကျွန်တော်လုပ်ချင်တဲ့အတိုင် း စိတ်ကူးယဉ်တဲ့အတိုင်း လုပ်ခဲ့ အပေါက်စုံအောင်လုပ်ခဲ့ဖူးသည်။တချို့တွေကကျတော့ နောက်ပေါက်ကို မပေး၊တချို့က နောက်ပေါက်ကို လုပ်ရတာကြိုက်သည်။ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်နဲ့ အိပ်ခဲ့ဖူးတဲ့မိန်းကလေးတိုင်း တခါအိပ်ပြီးရင် နောက်တခါ ထပ်ပြီးနေရဖို့အတွက် ဘယ်တော့မှမငြင်း။ဒါလဲ ကျွန်တော့်ရဲ့ ကုသိုလ်လား မကောင်းတာလား မသိ။နောက်ပိုင်းဖြစ်တဲ့ ရည်းစားတွေထဲမှာ တရုတ်မလေ လီလီနဲ့ ရုရှားသူခရစ္စတီး နှစ်ယောက်ကတော့ ကျွန်တော်သဘောအကျဆုံး။
သူတို့နှစ်ယောက်နဲ့မှ ကျွန်တော် အတွေ့အကြုံဆန်းဆန်းတွေရခဲ့သ ည်။နှစ်ယောက်လုံးက ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆက်ဆံရတာကိုကြ ိုက်သည်။စကားကြမ်းကြမ်းပြော ကာ အသားကိုနာအောင်လုပ်ပေးတာကို သဘောကျသည်။ဆက်ဆံတဲ့အခါတိုင် း ညှာတာကို မကြိုက်။အံ့သြစရာပင်။ကျွန်ေ တ်ာလဲ သူတို့နဲ့ကျမှ အဲ့လိုဆက်ဆံရတာကို သိလာ သဘောကျလာသည်။နောက်ပိုင်းတွဲ တဲ့သူတွေကိုလဲ အဲ့လို ဖြစ်အောင် သိမ်သွင်းကာဆက်ဆံတက်သည်။တချ ို့ကကျလဲ မကြိုက်ပေ။မကြိုက်တဲ့သူကိုက ျ အတင်းမလုပ်။ဒါပေမယ့် စိတ်ရှည်ရှည်ထားကာ လိုချင်တဲ့ပုံကို သွင်းပြီးဆက်ဆံတက်တာ ကျွန်တော့်ရဲ့ အကျင့်လိုဖြစ်လာသည်။ သား အိမ်ထောင်မပြုသေးဖူးလား အသက်ကမငယ်တော့ဘူး။မေမေတို့ေ မြးချီချင်လှပြီ” ကျွန်တော့်အတွေးတွေပြတ်တောက်သွားရသည်။ ”မေမေကလဲ မမ သမီးလေးရှိတယ်လေ” ”အင်းလေ ရှိတာတော့ရှိတာပေါ့ သားက မေမေ့သားအရင်းလေ ကိုယ့်မြေးကို ချစ်ချင် ချီချင်သေးတာပေါ့” ”သားကြိုက်တဲ့သူမတွေ့သေးဘူး မေမေ တွေ့ရင်တော့ ယူမှာပေါ့” ”နင့်ပြောလိုက်ရင်ဒီလိုကြီ းပဲ” မေမေ မကျေမနပ်နဲ့ထွက်သွားတော့ ကျွန်တော်လဲ ရီပြီးကျန်ခဲ့သည်။ပြန်ရောက် တာတစ်နှစ်နီးပါးရှိပြီ။ရောက်ပြီးနှစ်လလောက်ကတည်းက အိမ်ထောင်ပြုဖို့ ပြောနေတာ။ကျွန်တော်ကလဲ မျိုးဆက်ရဖို့အတွက်အိမ်ထောင်မပြုချင်။ကိုယ်တကယ်နှစ်သက် တဲ့ မိန်းမနဲ့ကျမှ ယူမယ်လို့ တွေးထားသည်။ပြီးတော့ မိန်းမကိစ္စက ကျွန်တော့်အတွက် သိပ်ပြီးမထူးဆန်းတော့။
ဒါပေမ ယ့် ခုထိ ကြိုက်ရမယ့်သူမတွေ့။ငယ်ကတည် းက စွဲလန်းခဲ့ရတဲ့ မမဝတ်ရည်ကို ခုချိန်ထိ မေ့မရတာ အံ့သြမဆုံး။မမဝတ်ရည်ဆိုလို့ သူ့ဆီတောင်မရောက်တာကြာပြီ။ေ တွ့တိုင်း စိတ်က ထိန်းမရတာမို့ မတွေ့ဖြစ်အောင်ရှောင်ရသည်။က ိူစိုးခိုင်နဲ့တော့ မကြာခဏ ဆုံဖြစ်သည်။ကိုစိုးခိုင်က အတော်ကို ဝလာကာ စီးပွားရေးမှာလဲ တော်တော်လေးအောင်မြင်နေသည်။ ကျွန်တော်အရမ်းကိုဖွင့်ချင် ပေမယ့် အဖုတ်ကိုလုပ်ချင်နေတာမို့ မမဝတ်ရည်အဖုတ်ထဲကိုထည့်ကာတဆ ုံးဆောင့်ထည့်လိုက်ရာ ”အ ဖြည်းဖြည်း အောင့်တယ်” ကျွန်တော်လဲ ခါးနှစ်ဖက်ကိုကိုင်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်လိုက် သည်။ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်ရ ာကနေ နည်းနည်းမြန်ကြည့်လိုက်တော့ မမဝတ်ရည် ခံနိုင်လာသည်မို့ ကျွန်တော်လဲ ဆက်ဆောင့်လိုက်သည်။မမဝတ်ရည် တင်ပါးတွေက ဆောင့်ချက်တိုင်း တုန်ခနဲတုန်ခနဲ ဖြစ်သွားတာကြည့်ပြီးကျွန်တေ ာ်အရမ်းကို စိတ်ကကြွလာကာ မနားတမ်းဆောင့်နေလိုက်သည်။ ”မောင် မမပြီးတော့မယ် ဆောင့်ဆောင့် မရပ်နဲ့ အ အ အင့် အင့် ကောင်းတယ်ကွာ ဟင့်ဟင့်” ကျွန်တော် အရမ်းကိုဖီလ်းဖြစ်နေကာဆောင့်ရင်းနဲ့ဘယ်လိုမှမထိန်းတိုင်တော့ ”မမ ကျွန်တော် ပြီးတော့မယ် အထဲမှာပြီးရမလား” ”ရတယ် ပြီးလိုက် မမလဲ ပြီးတော့မယ် အ အ အ” ကျွန်တော်လဲ တဖန်းဖန်းနဲ့ဆောင့်ချလိုက်ရ င်း လီးတခုလုံးကျဉ်တက်လာကာ သုတ်ရည်တွေက မမဝတ်ရည်ရဲ့အဖုတ်ထဲမှာပန်းထ ည့်လိုက်သည်။မမဝတ်ရည်လဲ အင်းခနဲအော်ရင်းငြိမ်ကျသွား သည်။ နှစ်ယောက်သားတယောက်နဲ့တယောက်ဖက်ထားကြရင်း အမောဖြေနေကြူည်။
ကျွန်တော်မမ ဝတ်ရည်ကို နမ်းလိုကိကာ ”မမကို အရမ်းချစ်တာပဲကွာ” ”မမလဲ တူတူပဲ” နှစ်ယောက်သား ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာတယောက်နဲ့တယောက်ကြင်နာစွာဆေးကြောပေး ကြပြီးကုတင်ဆီပြန်လာကာ အဝတ်တွေဝတ်ကာ တယောက်နဲ့တယောက်ဖက်ထားရင်း စကားပြောနေကြသည်။ ”မမကို ငယ်ငယ်ကတည်းက ချစ်နေတာခုထိပဲ အဲ့ဒါကြောင့် ခုထိ မိန်းမမယူသေးတာ” ”ကောင်စုတ်လေး ဟုတ်လဲမဟုတ်ပဲနဲ့” ”တကယ် မမကို အရမ်းချစ်တာ” မမဝတ်ရည်ကိုကျွန်တော် ငယ်ငယ်က ချောင်းကြည့်ရင်းနဲ့ စိတ်ကူးနဲ့မှန်းတဲ့အကြောင်း တွေ မမတို့ လင်မယားလုပ်တာကိုချောင်းကြည့်တာတွေပြောပြတော့ မမက အ့သြနေသည်။မမကလဲ ကျွန်တော့်ကို အရင်ကတည်းကချစ်တာတဲ့။ကိုယ့် မောင်လေးလိုပဲသဘောထားမှဖြစ် မယ်လို့တွေးပြီးမေမေတို့ ပေးစားတဲ့သူကိုလက်ခံလိုက်ပေ မယ့် ကျွန်တော့်ကို မေ့လို့မရဘူးတဲ့။ကြီးလာတော့ မဖြစ်နိုင်တော့ပါဘူးဆိုပြီး နေခါမှ ခုလိုဖြစ်ရတာတဲ့။နှစ်ယောက်သ ားစကားပြောရင်းနဲ့ စိတ်ပြန်ပါလာကာ မမဝတ်ရည်က ကျွန်တော့်လီးကို စုပ်ပေးသည်။မမရဲ့ ပုလွေက တကယ့် ထိပ်တန်းပင်။ကျွန်တော် ပြီးသွားသည်အထိ စုပ်ပေးသည်။ကျွန်တော်လဲ မမဝတ်ရည်ကိုပြန် ဂျာပေးကာ နောက်တချီ လိုးကြသည်။
အချိန်ယူကာ လိုးကြတာမို့ နှစ်ယောက်သားပြီးသွားတော့ အရမ်းကိုနှုန်းသွားကာ အိပ်ချင်သွားသည်။နှစ်ယောက်သ ားအိပ်ပျော်သွားကြသည်။ကျွန် တော်အိပ်ရာကနိုးတော့ မမဝတ်ရည်မရှိတော့။ကျွန်တော် လဲ ရေချိုးအဝတ်လဲကာ အောက်ထပ်ကိုဆင်းတော့ မမဝတ်ရည်က ထမင်းစားခန်းမှာပြင်ဆင်နေသည်။သနပ်ခါးလိမ်းကာ အဝတ်လဲထားသည်။ဆံပင်ကို ခပ်မြင့်မြင့်စုချည်ထားကာ အင်္ကျီအနီလက်ပြတ်နဲ့ထမိန်အနက် ဝတ်ထားသည်။ကျွန်တော်လဲ တိတ်တိတ်လေးသွားကာ နောက်ကနေ သိုင်းဖက်လိုက်ရင်းဂုတ်သားက ိုနမ်းလိုက်တော့ ”လူဆိုးလေး နိုးလာပြီလား ထမင်းစားတော့ မမပြင်ပေးထားတယ်” ”မမရော မစားဘူးလား” ”စားမယ်လေ” နှစ်ယောက်သား အပြန်အလှန်ခွံ့ကျွေးရင်းကြည်နူးနေရသည်။ဒီအချိန်လေးကို ဘယ်လိုမှ ကုန်မသွားချင်ပေ။ဒါပေမယ့် ရပ်တန့်လို့မရတဲ့အချိန်ကြော င့် ဖေဖေတို့ပြန်ရောက်လာသည်။မမက လူရှေ့မှာဟန်ဆောင်ရမယ်လို့ေ ပြာတာကြောင့် ဟန်ဆောင်နေရပေမယ့် မမနဲ့နီးနီးကပ်ကပ်နေချင်သည် ။
မမမနားကပ်ကာ နေတော့ နှင်ထုတ်သည်။ သမီးကတော့ သူ့အမေနဲ့ သိပ်မအိပ်။မေမေတို့နဲ့သွားသ ွားအိပ်သည်။မေမေတို့ကလဲ အသည်းကျော်မို့ မအိပ်ရင်တောင် ကပ်ကပ်ပြီးခေါ်သည်။ညရောက်ပြီ ဆို ကျွန်တော် ဆောင်တော်ကူးပြီ။ ”အ အ မောင် ဖြည်းဖြည်း နာတယ် အ အ” ကျွန်တော် နဲ့မမဝတ်ရည်တို့ နှစ်ယောက်ပေါ့။မမဝတ်ရည်အခန် းထဲမှာ အပြတ်ကဲနေကြတာ။မမဝတ်ရည်ကို ဒေါဂီဆွဲနေတာ။ခုနကတင်တချီပြီးထားပေမယ့် ကျွန်တော်ထပ်ပြီးလိုးနေတာ။က ျွန်တော့်ရဲ့ဆောင့်ချက်တွေက ို ခံရင်း နှစ်ယောက်သား အဆုံးစွန်ထိပြီးသွားရပြန်သည်။မနက်သုံးနာရီကျော်ရင် မမကကျွန်တွောကိုနိုးကာ အခန်းထဲ ပြန်ခိုင်းသည်။
ကျွန်တော်လဲအ ဲ့အချိန်မှပြန်သည်။ခွင့်စေ့ တော့ မမဝတ်ရည် နေပြည်တော်ပြန်တော့ ကျွန်တော်လိုက်ပို့ရသည်။ဘယ် ချိန်ပြန်လာရမလဲမသိတာမို့ နေပြည်တော်ရောက်တာနဲ့ ဟိုတယ်မှာတညအိပ်ကာလုပ်ကြသည် ။နောက်ရက်ကျွန်တော်ပြန်လာခဲ့သည်။ ကျွန်တော်လဲ နောက်ပိုင်းခရီးတိုတွေခဏခဏထ ွက်ရသည်။စိမ်းအိက ကျွန်တော့်ဆီဖုန်းဆက်သည်။သူ့ယောက်ကျားခရီးသွားတာတစ်လလေ ာက်ကြာမည်။လာခဲ့ပါလာတဲ့။ကျွ န်တော်လဲ မိထ္ထီလာဖက် သွားရဖို့ရှိနေတာမို့ အဆင်ပြေသွားသည်။ကျွန်တော်ကလ ဲ လာရင် ဒီတခါတော့ ဖင်လိုးမယ်လို့ပြောထားသည်။
ကျွန်တော်လဲ မန္တလေးကို အလုပ်နဲ့သွားရသည်။မန္တလေးမှာ အလုပ်ကိစ္စပြီးတာနဲ့ စိမ်းအိဆီ ဖုန်းဆက်လိုက်သည်။မနက်ဖြန်က ျတွေ့မယ်လို့။ရုံးပိတ်ရက်လဲ ဖြစ်လို့အဆင်ပြေသည်။ဒါပေမယ့် စိမ်းအိ မနက်ပိုင်း အလှူတစ်ခုမသွားမဖြစ်သွားစရာရ ှိသည်တဲ့။အလှူကိုခဏသွားပြီး ပန်လာခဲ့မယ်။သူတို့အိမ်မှာပ ဲ စောင့်နေမလားမေးသည်။ကျွန်တေ ာ်လဲ သူမတို့ အိမ်လိပ်စာနဲ့ နေရာကိုအေးတော့ သူမက ဗီဒရိုကော ခေါ်ပြီး အိမ်ပုံစံကိုပြသည်။ပြီးတော့ အိမ်ကို ဘယ်လ်ုလာဆိုပြီးပြောသည်။အိမ်သော့ကို ဘယ်နားမှာထားခဲ့မယ်။
အိမ်နော က်ဖေး တံခါးဖွင့်ထားမယ် အဲ့ကနေ ဝင်ပြီးအိမ်ထဲကနေ စောင့်နေဖို့ပြောသည်။ကျွန်ေ တ်ာလဲ အိုကေဆိုပြီး မန္တလေးကနေ မိထ္ထီလာကို ကားနဲ့လာခဲ့လိုက်သည်။စိမ်းအ ိတို့ အိမ်နဲ့အနီးဆုံး တည်းခိုခန်းမှာ တည်းလိုက်ပြီး စိမ်းအိကို ရောက်နေပြီဆိုတာ မက်ဆေခ်ျ ပို့လိုက်သည်။နောက်ရက်မနက်က ျ စိမ်းအိက ကျွန်တော့်ဆီဖုန်းဆက်သည်။ အလှုသွားပြီးတာနဲ့ ချက်ချင်းပြန်လာမယ်ဆိုပြီး။ ကျွန်တော်လဲ မျက်နှာရေချိုး အဝတ်လဲကာ မနက်စာစားလိုက်ပြီး အခန်းထဲ ပြန်ကာ ယူစရာရှိတာတွေကို ထည့်ပြီးအပြင်ထွက်လာလိုက်သည်။ဆိုင်ကယ်ကယ်ရီတစ်စီးငှါးက ာ စိမ်းအိတို့အိမ်နဲ့မလှမ်းမက မ်း နေရာသိုပို့်ု့ခိုင်းလိုက်သ ည်။ ပြီးမှ ကျွန်တော်လဲ ဘေးဘယ်ညာ ပတ်ဝန်းကျင်အခြေအနေကိုအကဲခတ်ကာ စိမ်းအိတို့အိမ်ရှေ့ကိုပြန် လာပြီး ဘယ်သူမှ မရှိတာသေချာမှ ခြံဝင်းထဲလှစ်ခနဲ့ဝင်လိုက်သ ည်။ပြီးတော့ နောက်ဖေးဘက်ကို တန်းသွားလိုက်ပြီး နောက်ဖေးတံခါးကိုဆွဲလိုက်တေ ာ့ အလွယ်တကူပွင့်သွားတာမို့ အထဲဝင်လိုက်ကာ တံခါးကိုချက်ပြန်ထိုးကာပိတ် လိုက်သည်။ပြတင်းပေါက်ကနေ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုအကဲခတ်ရပြန်သ ည်။ဘယ်သူများမြင်သွားမလဲလို့။
ဘယ်သူမှမတွေ့တာသေချာမှ သက်ပြင်းချမိလိုက်သည်။ဟူး သူများမယားလုပ်ရတာမလွယ်ပါလာ းလို့ တွေးလိုက်မိရင်း ရီချင်သွားသည်။နောက်ဖေးကနေတ ဆင့် ရှေ့ကိုလာရင်း စိမ်းအိတို့အခန်းလို့ထင်ရတဲ့အခန်းတံခါးကိုဖွင့်လိုက်တေ ာ့ အလွယ်တပူပွင့်သွားသည်။ကျွန် တော်လဲ ဝင်ကြည့်လိုက်တော့ ဟုတ်သည်။မှန်တင်ခုံပေါ်မှာ သူတို့လင်မယားမင်္ဂလာဆောင်အလှ ဓာတ်ပုံကို တင်ထားသည်။မှန်တင်ခုံဘေးမှာ နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်၊ကုတင်ပေ ါ်မှာမွေ့ရာအထူတင်ထားပြီး မွေ့ရာခင်းခေါင်းအုံးစွပ်တေ ွကအစ မိုးပြာရောင်စွပ်ထားသည်။လို က်ကာတွေကအစ မိုးပြာရောင်။ကုတင်ခြေရင်းဖ က်နံရံမှာအဝတ်ဘီရိုအကြီးတလံ ုး။ကွမ်ပျူတာခုံတလုံး။ရေခဲေ သတ္တာအသေးတလုံး၊အဲကွန်းတလုံး ။ မဆိုးဘူးပဲ ပစ္စည်းအတော်စုံတာပဲတွေးလိုက်မိသည်။အိမ်က တ ထပ်တိုက်ပင်။သူမ မိဘတွေကလက်ဖွဲ့ထားတာလို့ပြေ ာသည်။
ကျွန်တော်လဲ အခန်းထဲမှာ သေချာလိုက်ကြည့်ကာ လုပ်စရာရှိတာတွေလုပ်လိုက်ပြီးတံခါးပြန်ပိတ်ကာ အပြင်ထွက်လာပြီး ဧည့်ခန်းထဲမှာထိုင်စောင့်နေ လိုက်သည်။ကိုးနာရီကျော်တော့ စိမ်းအိက တအောင့်နေကြပြန်လာခဲ့မယ်။အိ မ်ရှေ့ရောက်ရင် ဖုန်းပြန်ဆက်မယ်လို့ပြောသည် ။သူလဲ စောင့်နေလိုက်သည်။စိမ်းအိဆီ က ဖုန်းထပ်လာကာ အိမ်ရှေ့ရောက်ပြီတဲ့။ဆိုင်က ယ်စက်သံကြားလိုက်ရပြီးအိမ်ေ ဘးဖက်ကိုရပ်လိုက်သံကြားသည်။ အသံပျောက်သွားပြီးခဏနေကြ တံခါးသော့ဖွင့်သံကြားလိုက်ရ သည်။ ”စောင့်နေရတာ ပျင်းနေပြီလား” ”မပျင်းပါဘူး ဒီလိုပါပဲ” အလှူကပြန်လာလို့ထင်သည် ချိတ်အဝါဗြောင်ဝမ်းဆက်ကို ကိုယ်တိချုပ်ကာဝတ်ထားသည်။
အက ျင်္ီရင်စေ့လက်စကအဝါကသူမနဲ့ကွက်တိ။အောက်က ပတ်ထမိန်အဝါဗြောင်ကလဲ ကိုယ်တိချုပ်ထားတာမို့အတော် ကြည့်ကောင်းသည်။ဆံပင်ကို ဖြန့်ချထားသည်။ဒေါက်ဖိနပ်ကိ ုမချွတ်ပဲ ကျွန်တော်ဆီလာသည်။ ကျွန်တော်လဲ လှမ်းဖက်လိုက်ပြီး စိမ်းအိကိုနမ်းလိုက်သည်။ ”ဟင့် အိမ်ရှေ့ကြီးမှာ” ”လာ အဲ့ဒါဆိုအခန်းထဲသွားမယ်” ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် စိမ်းအိတို့ရဲ့အိပ်ခန်းထဲဝင်လိုက်ကြသည်။အခန်းတံခါးပိတ် ကာ ကျွန်တော်လဲ အဲကွန်းကိုဖွင့်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်ထိုင်လိုက်သည်။စိမ် းအိကျွန်တော့် ဘေးမှာထိုင်ပြီးပုခုံးပေါ်မှီကာ ”ကို့ ကို အရမ်းသတိရတာပဲ” ”ကိုကလဲ သတိရပါတယ် ” ”ဟင့် မယုံပါဘူး သူများပြောမှ ပြောတာများ” ”အော် စိမ်းအိက စိမ်းအိယောက်ကျားရှိသေးတယ်ေ လ။သူရှိနေတဲ့အချိန်ဆို ကိုယ့်ပိုသတိဘယ်ရမလဲ ကိုက တယောက်တည်းလေ သတိရတာပေါ့”
”အံမယ် ဒီကလဲ ယောက်ကျားရှိပေမယ့် သတိရပါတယ်နော်ဟွန်း” ”ကဲပါ ဒီနေ့အေးဆေးပဲမှတိလား” ”အေးဆေးပဲလေ ဘာလို့လဲ” ”ဒီနေ့တနေ့လုံး တညလုံးအတိုးချပြီး စိမ်းအိကို လိုးမလို့ပေါ့” ”အမလေးကြောက်စရာကြီးခစ်ခစ်” ကျွန်တော်လဲ စိမ်းအိကို ထူလိုက်ကာ ဖက်လိုက်ပြီးတင်ပါးတွေကိုကိ ုင်ကာ ပင်တီကြိုးကိုဆွဲလိုက် ဖင်ကိုညှစ်လိုက်လုပ်ရင်း ”ကိုယ်က စိမ်းအိတို့ လင်မယားအိပ်တဲ့ ကုတက်ပေါ်မှာ စိမ်းအိကို လေးဖက် ကုန်းခိုင်းပြီး စိမ်းအိ ဖင်ကိုဖြဲ ကိုယ့်လီးနဲ့ အားရပါးရလိုးချင်တာ ဖင်ခံမယ်မဟုတ်လား စိမ်းအိ” ”ကို့သဘော ကို့ စိတ်ကြိုက်လုပ် စိမ်းအိ အကုန်လိုက်လျောမယ် စိမ်းအိကို အားရပါးရလိုးပေးတော့ကွာ” ”စိမ်းအိရဲ့ နှုတိခမ်းပါးလေးနဲ့ကိုယ်လီးက ိုစုပ်ပေး စိမ်းအိ ပါးစပ်ထဲမှာ ကိုယ့်ရဲ့ လရည်တွေပန်းချင်တယ် မျက်နှာကိုလဲ ပနိးချင်တာ” ”ကို့ စိတ်ကြိုက်ပါဆို စိမ်းအိအရမ်းတင်းနေတာ လို့” စိမ်းအိ ဘယ်လောက်တောင် ခံချင်နေတယ်မသိပေ။ကျွန်တော် လဲ စိမ်းအိနှုတ်ခမ်းကိုစုပ်လိုက်ရင်းတင်ပါးတွေကိုညစ်ှကာနယ် နေသည်။
စိမ်းအိလဲ ကျွန်တော့်ကိုဖက်ကာပြန်နမ်း သည်။အတော်လေးကြာတော့ ”ကဲ စိမ်းအိ ကိုယ့် လီးကိုစုပ်ပေးစမ်း” စိမ်းအိလဲ ကျွန်တော့်အဝတ်တွေကိုချွတ်လ ိုက်သည်။ကျွန်တော့်ကိုယ်ပေါ် မှာ အဝတ်အစားမရှိတော့။ကျွန်တော့်ရဲ့ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးကို ကိုင်ကာ ထိုင်ချလိုက်ပြီး စုပ်ပေးသည်။ကျွန်တော်လဲ စိမ်းအိခေါင်းကိုကိုင်ကာ ဖြေးဖြေးချင်းညှောင့်ပေးလို က်သည်။စိမ်းအိဖြည်းဖြည်းချင်းစုပ်ပေးနေရာမှ လီးတချောင်းလုံးပါးစပ်ထဲထိဝ င်အောင်စုပ်ပေးသည်။ကျွန်တော်လဲ ဆောင့်ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။စ ိမ်းအိလဲ ပညာကုန်သုံးကာ စုပ်ပေးနေရာမှ ကျွန်တော်လဲ ပြီးတော့မှာမို့ ”အား ကောင်းတယ်ကွာ စုပ်စုပ် ” စိမ်းအိရဲ့ ကျွမ်းကျင်စွာပုလွေပေးမှုကြေ ာင့် ကျွန်တော် ပြီးသွားသည်။စိမ်းအိပါးစပ်ထ ဲကို လရည်တွေပန်းထုတ်လိုက်ရင်း ”အား ပြီးပြီ ပါးစပ်ထဲက ထုတ်လိုက်မျက်နှာရှေ့မှာ ဂွင်းတိုက်ပေး ဟုတ်ပြီ အာ့ အား ကောင်းလိုက်တာကွာ ရှီး” စိမ်းအိမျက်နှာကိုလဲ ပန်းထည့်လိုက်ရာ စိမ်းအိမျက်နှာမှာ အရည်တွေပေကုန်သည် ”ကဲ စိမ်းအိ မျက်နှာနဲ့ ပါးစပ်ကိုသေချာဆေးခဲ့” စိမ်းအိလဲ ကျွန်တော့်စကားကိုနာခံကာ ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားသည်။ကွ ျန်တော်လဲ အိတ်ထဲက ဆေးတလုံးထုတ်ကာ သောက်လိုက်ပြီး ပစ္စည်းတချို့ကိုထုတ်လိုက်သည်။
စိမ်းအိပြန်ထွက်လာတော့ ”ဟယ် သူ့လီးကြီးက မာန်မကျသေးဘူး ခိခ် အဲ့ဒါတွေကို ချစ်နေရတာ” ကုတင်ပေါ်လာထိုင်သည်။ကျွန်တေ ာ်လဲ ”ကဲ စိမ်းအိ အဝတ်တွေချွတ်လိုက်” စိမ်းအိလဲ အဝတ်တွေကိုချွတ်လိုက်ရာ ဘရာပန်းရောင်နဲ့ ပင်တီပန်းရောင်သာကျန်တော့သည်။ကျွန်တော်လဲ ဘရာကိုချွတ်လိုက်ရင်း စိမ်းအိရဲ့နို့အုံဖွေးဖွေးက ိုကိုင်ကာညှစ်လိုက်ရင်း ”နို့ကိုလိုးချင်တယ်ကွာ” ပြောပြီးနို့ကြားထဲလီးကိုတင်ကာ နို့ နှစ်လုံးကို ညှစ်ကာ လုပ်လိုက်တော့ ”ကို ကတကယ်ပဲ ကြံကြံဖန်ဖန် လုပ်တက်တယ် ခစ်ခစ်” လီးက နို့ကြားထဲကနေ ထွက်ထွက်လာတော့ စိမ်းအိလဲ ထိပ်ကို လျှာနဲ့တို့တို့ပေးသည်။ကျွန်တော်လဲ ခဏကြာတော့ စိမ်းအိရဲ့ ပင်တီကိုချွတ်လိုက်တေ့ာ အဖုတ်က အရည်တွေရွှဲနေပြီ။ကျွန်တော်လ ဲ စိမ်းအိပေါင်ကိုကားကာ အစေ့ကို လက်နဲ့ကလေ်ာကာ ကလိလိုက်တော့ ”အ ဟဟ အဟင့်” အစေ့ကို ကလိလိုက်ပြီးအဖုတ်ထဲကို လက်နှစ်ချောင်းပူးကာ ထည့်ပြီးကလိလိုက်သည်။
စိမ်းအ ိ ကော့ပျံနေပြီ။ကျွန်တော်လဲ အိတ်ထဲက ထုတ်ထားတဲ့ ကျင်စက် ပါတဲ့ ငုံးဥပုံစံအလုံးလေးကိုယူကာ ခလုပ်နှိပ်လိုက်ပြီးစိမ်းအိ ရဲ့အစေ့ကို တို့လိုက်တော့ ”အ ဟ ဟ ကို ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ အဟင့် စိမ်းအိကိုနှိပ်စက်နေတာလား အ အ အ” အဖုတ်ထဲက အရည်တွေက ထွက်လာတာကိုဖင်ဝမှာသုတ်လိုက်ကာ စအို ထဲကိုလက်တချောင်းထည့်လိုက်သ ည်။အရည်ကရွှဲနေတာမို့ ဝင်သွားသည်။ကျွန်တော်လဲ ခပ်သွက်သွက်ထုတ်လိုက်ထည့်လိ ုက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။စိမ်းအိ မှာ အစေ့ အဖုတ် ဖင် သုံးမျိုးစလုံး ကလိခံနေရတာမို့ သိပ်ကြာကြာမခံ ပြီးသွားသည်။ကျွန်တော်ကတော့ ဆက်ပြီးကလိနေသည်။ဖင်ထဲကိုလက်ကနှစ်ချောင်းကနေ သုံးချောင်းဝင်နေသည်။အဖုတ်ထ ဲကို ငုံးဥတစ်လုံးထည့်ပြီးအစေ့ကိ ု လဲ ကလိနေတာမို့ ပြီးသွားရပေမယ့် ထပ်ပြီးစိတ်က ကြွလာရပြန်သည်။ဖင်က နာကျင်မှုမရှိတော့ပဲ အရမ်းကိုကောင်းနေသည်။ ”ကို စိမ်းအိကို လိုးပေးပါတော့ စိမ်းအိ အရမ်းခံချင်နေပြီ အ အ မရတော့ဘူး မခံနိုင်တော့ ဘူး စိမ်းအိကို မနှိပ်စက်ပါနဲ့တော့ ဟင့်ဟင့်” ကျွန်တော်လဲ ”ကဲ လီးကိုထပ်စုပ်ပေးဦး” ပြောပြီး စိမ်းအိ ခရေထဲကို ငုံးဥတစ်လုံးထည့်လိုက်ကာ စိမ်းအိကိုထူလိုက်ပြီး လီးကိုစုပ်ခိုင်းလိုက်သည်။စ ိမ်းအိလဲ အားရပါးရစုပ်ပေးနေရာ လီးက မာသထက်မာလာတာမို့ ”ကဲ လိုးရအောင် အပေါ်ကနေ ဆောင့်ပေး” ပြောရာ စိမ်းအိလဲ ကျွန်တော်အပေါ်တက်ကာ ဆောင့်ပေးနေသည်။
”အဟ ဟ ကို အရမ်းကောင်းတယ်ကွာ ကို့ လီးကြီးက အရမ်းအားရတယ် အ အ အ ဟင့် ဟင့်” ကျွန်တော်လဲ အောက်ကနေ နို့ကိုညှစ်ကိုင်ရင်း ကော့ကော့ပေးလိုက်သည်။ စိမ်းအိလဲ ရမ္မက်ကအရမ်းကိုထန်နေတာမို့ အပေါ်ကနေ အားရပါးရဆောင့်နေသည်။ ”ကောင်းလား စိမ်းအိ အလိုးခံရတာ” ”ကောင်းတယ် အရမ်းကောင်းတယ် ဟင့် ဟင့် အ ကို စိမ်းအိ ပြီးတော့ မယ် ပြီးတော့မယ်” ကျွန်တော်လဲ စိမ်းအိကို လှဲချကာ အပေါ်ကနေစိမ်းအိ ပေါင်ကိုဆွဲမကာ အပေါ်က နေ အားရပါးရဆောင့်လိုက်သည်။ဆီး ခုံခြင်း တဖတ်ဖတ်နဲ့ ရိုက်သံ စိမ်းအိရဲ့ အားရကျေနပ်တဲ့ ညည်းသံ နဲ့ဖုံးလွှမ်းနေတယ်။ ကျွန်တော့်ရဲ့ ဆောင့်ချက် နှစ်ဆယ်လောက်မှာ စိမ်းအိ အီးခနဲ အော်သံနဲ့အတူ ပြီးသွားသည်။အရမ်းကိုကောင်း လွန်းနေကာ ကျွန်တော့်ကိုကယောင်ကတန်းနဲ့ အတင်းထဖက်ကာနမ်းလေသည်။အဖုတ် ကလဲ လီးကိုအရမ်းကိုညှစ်ထားသည်။အ တော်လေးကြာမှ ”အရမ်းကောင်းလိုက်တာ ကိုရယ် ဟင့်ဟငိ့” ”ကဲ ဖင်ခံတော့” ”ဟုတ်” ပြောပြီးလူးလဲထကာ ကုတင်ပေါ်မှာကုန်းပေးသည်။ကျွ န်တော်လဲ စိမ်းအိရဲ့လက်နှစ်ဖက်ကိုဆွဲ ယူလိုက်ပြီးစိမ်းအိအပေါ်ပိုင်းကို မွေ့ရာမှာကပ်လိုက်ပြီး ဖင်ကိုအပေါ်ဖက်ကိုဆွဲထောင်လိ ုက်သည်။ပြီးတော့ ဖင်ကို လက်နဲ့ရိုက်ကာ ”စိမ်းအိ ဖင်ခံဖူးလား” ”ဖျမ်း” ”အ မခံဖူးဘူး ” ”စိမ်းအိဖင်ကို ဘယ်သူအရင်လိုးတာလဲ” ”စိမ်းအိရဲ့ ဘယ်သူမှ မလိုးဖူးသေးတဲ့ ဖင်ကို ပထမဆုံးလိုးဖူးတာကို့လီးနဲ့ ပါ စိမ်းအိ ဖင်ကို လိုးပေးပါအဟင့်ဟင့်” ”ဖင်ထဲက ငုံးဥအစွမ်းကမသေးလှ။ဖင်ကိုက လိနေတာမို့ အရမ်းကိုယားကာ တခုခုနဲ့ ထိုးထည့်တာခံချင်နေပြီ။ကျွန်တော်လဲ ငုံးဥကိုဆွဲထုတ်ကာ ဖင်ဝကိုဂျယ်ယူကာ ရွှဲနေအောင်လိမ်းလိုက်ပြီး လီးကိုလဲ သုတ်လိုက်သည်။
”ကဲ စိမ်းအိ ဖင်ကိုလက်နဲ့ ဖြဲပေးစမ်း ဖင်ကိုမရှုံထားနဲ့ ဖွင့်ထား ကြားလား” ပြောတော့ စိမ်းအိက လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖင်ကိုဖြဲလိုက်ကာ ဖင်ဝကိုဖွင့်လိုက်သည်။ကျွန် တော်လဲ စူပွပွဖြစ်နေတဲ့ ခရေဝကို လီးထိပ်နဲ့ထောက်ကာ ဖိထည့်လိုက်ရာ ”ဖလွတ် ဗြိ ဗြိ” ” အား ဟင့် ဟင့် ” ”နာလား” ”မနာဘူး ရတယ် ကို” ကျွန်တော်လဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်လိုက်သည်။စအိုကကျဉ်းကြပ်နေတာမို့ ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်လိုက်ရာ တဝက်လောက် ဝင်သွားတော့ ပြန်ထုတ်လိုက်သည်။ပြီးတော့ ပြန်ထည့်လိုက်နှင့်စိမ်းအိလ ဲ ထင်သလောက်မနာတာမို့ ခံနိုင်နေသည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဖင်လိုးခံရတာကို ကြိုက်လာသည်။စစခြင့်းနာသလို လိုနှင့်ကောင်းလာတာကိုကြိုက်သည်။ ”ကို စိမ်းအိ ခံနိုင်တယ် လိုးလိုး” ကျွန်တော်လဲ စိမ်းအိက မီးစိမ်းပြလိုက်တာမို့ လီးကို အဆုံးထိဖိထည့်လိုက်ရာ အဆုံးထိ ဝင်သွားသည်။ ”အား ရှီး ကောင်းလိုက်တာ ကိုရယ် အ ဟဟ” ကျွန်တော်လဲ အပေါ်ကနေ ဖိကာဆောင့်ဆောင့်ထည့်လိုက်သ ည်။ကျွန်တော်လဲ ကျဉ်းကြပ်တဲ့စိမ်းအိရဲ့ ဖင်ပါကင်ကို လိုးနေရတာမို့ အရမ်းပိုကောင်းကာ ပြီးချင်လာသည်မို့ ”ကဲစိမ်းအိ နေရာပြောင်းမယ်” ပြောကာ လီးကို ဖင်ထဲက ထုတိလိုက်သည်။ပြီတော့ စိမ်းအိကို ကုတင်စွန်းနားထိ ဆွဲကာ ကုတင်စပ်မှာကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီးဖင်ကိုရိုက်လိုက်ရင်း ”ဖင်ခံရတာကြိုက်လား ကောင်းလား” ”အ့ ကောင်းတယ် အရမ်းကြိုက်တယ် ဖင်ခံရတာအရမ်းကြိုက်တယ်” ”လီးစုပ်ပေးဦး”ကျွန်တော်လဲ ကုတင်ပေါ်တက်ကာ စိမ်းအိကို စုပ်ခိုင်းလိုက်ရာစိမ်းအိ လီးကိုအငမ်းမရစုပ်ပေးသည်။ကွ ျန်တော်လဲ ကုတင်အောက်ပြန်ဆင်းကာ ဖင်ကို လက်နဲ့ ထပ်ဖြဲခိုင်းပြီးစအိုထဲ လီးထည့်ကာဆောင့်လိုက်သည်။
”အ အ အရမ်းကောင်းတယ် ဆောင့်ဆောင့် ကို စိမ်းအိဖင်ကိုရိုက်ပြီးအားရ ပါးရလိုး ဖင်ကွဲရင်ကွဲပစေကွာ အား ”စိမ်းအိ အရမ်းဟော့နေပြီ။ကျွန်တော်လဲ ဖင်ဖြဲထားတဲ့ လက်ကို ဖယ်ခိုင်းကာ တင်ပါးတွေကိုရိုက်ရင်းဆောင့်လိုးနေသည်။ရိုက်ခံရတဲ့ ဖင်တွေက နီရဲနေသည်။စိမ်းအိက ဖင်ကို နောက်ကိုပြန်ဆောင့်ပေးရင်းတ အင့်အင့်နဲ့။ကျွန်တော်လဲ ဆောင့်ရင်းနဲ့ အရမ်းကောင်းလာကာ ပြီးချင်လာသလို စိမ်းအိကလဲ ”ကို ဆောင့်ဆောင့် စိမ်းအိ ပြီးချင်လာပြီ ဆောင့်ဆောင့်” ကျွန်တော်လဲ စိမ်းအိရဲ့ ခါးကိုကိုင်ကာ မနားတမ်းဆောင့်ချလိုက်သည်။ ”အာ အာ အင် အင် ကောင်းတယ် ပြီးပြီ ဟား ပြီူပြီ အ ” စိမ်းအိပြီးသွားကာ ခေါင်းက ငိုက်ကျသွားသည်။ကျွန်တော်လဲ တရစပ်ဆောင့်ချလိုက်ရင်း ပြီးချင်လာတာမို့ မရပ်တော့။ဆောင့်ရင်းနဲ့ အရည်တွေကို စိမ်းအိရဲ့ဖင်ထဲမှာပန်းထည့် လိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ်မှာ ခြေပစ်လက်ပစ်နဲ့။တော်တော်လေ းကြာမှ စိမ်းအိ လေးကန်စွာထပြီးရေချိုးခန်းထ ဲဝင်သွားတော့ ကျွန်တော်လဲ နောက်ကလိုက်ဝင်သွားသည်။ဆေးေ ကြာပြီး ပြန်ထွက်လာကာ အဝတ်တွေမဝတ်နိုင်။ကုတင်ပေါ်မ ှာလှဲကာ ”နာတယ် ကို ဖင်ကနာတယ် အဟင့်” ”ခနပါပြီးရင် မနာတော့ဘူး” စိမ်းအိကျွန်တော့်ကိုဖက်ရင် းမှိန်းနေသည်။ခဏကြာတော့ နှစ်ယောက်သားအိပ်ပျော်သွားသ ည်။နာရီဝက်လောက်ကျပြန်နိုးလ ာတော့ စိမ်းအိမရှိတေ့ာ။ကျွန်တော်လ ဲ အဝတ်ဝတ်ကာအပြင်ထွက်ာတော့ မီးဖိုထဲကအသံကြားတာမို့ သွားကြည့်ရာ စိမ်းအိ ချက်ပြုတ်နေသည်။ကျွန်တော်ကိ ု့တွေ့တော့ ”ကိုနိုးပြီလား နေ့လည်စာစားဖို့လုပ်နေတာ” ”ကို ဘာကူပေးရမလဲ” ”ရတယ် နားနေ။စားမယ်ဆိုလာခေါ်လိုက်မ ယ်” ကျွန်တော်လဲ အခန်းထဲမှာလှဲနေလိုက်သည်။နေ့လည်စာမစားခင် စိမ်းအိကိုတချီလိုးလိုက်ပြန်သည်။ဒီတခါတော့ ဖင်ကနာနေသေးတာမို့ အဖုတ်ကိုပဲလိုးသည်။
စားပြီးေ တာ့ တချီထပ်လိုးကာ နှစ်ယောက်သားမောမောနဲ့အိပ်ေ ပျာ်သွားကြသည်။ညနေကျ စိမ်းအိကအပြင်သွားကာ စားစရာသောက်စရာတွေဝယ်သည်။ပြ န်လာတော့ ဘီယာသောက်ကာလုပ်ကြပြန်သည်။န ှစ်ယောက်သား အတိုးနဲ့ လိုးနေကြသည်။စနေ တနင်္ဂနွေ နှစ်ရက်နဲ့နှစ်ညလုံး စားလိုက်အိပ်လိုက် လိုးလိုက်နဲ့။စိမ်းအိဖင်ကို အားရအောင် လိုးဖြစ်သည်။စိမ်းအိက ဖင်ခံရတာကြိုက်နေတာမို့ ဖင်ကိုအကြိမ်တော်တော်များမျ ားလုပ်သည်။ကျွန်တော်လဲတနင်္လာ နေ့မနက်အစောကြီးထကာကျွန်တော်တည်းခဲ့တဲ့ တည်းခိုခန်းကို ပြနလာကာ အိပ်လိုက်သည်။အိပ်ရာကနိုးတေ ာ့ စိမ်းအိ ဖုန်းခေါ်ထားတာတွေ့လို့ ပြန်ခေါ်တော့ အလုပ်ထဲကနေခေါ်တာတဲ့။
ကျွန်တေ ာ်နဲ့နောက်တခါအခွင့်အရေးရရင်လဲ တွေ့ချင်တယ်လို့ပြောသည်။ကျွ န်တော်လဲ စိမ်းအိနဲ့စကားပြောပြီး ဖုန်းချကာ ရေချိုးအဝတ်လဲကာ ထည့်စရာရှိတာတွေထည့်ပြီး အခန်းခရှင်းကား မန္တလေးကိုပြန်ခဲ့လိုက်သည်။မ န္တလေးရောက်ပြီးနှစ်ရက်လောက် နေကာ ရန်ကုန်ကို ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ရန်ကုန်ေ ရာက်ပြီးအလုပ်ကိစ္စတွေနဲ့ ရှုပ်နေတာမို့ မအားနိုင်။အားတဲ့အချိန်လေး သမီးလေးအိနဲ့ လျှောက်လည် ကစားရသည်။မမဝတ်ရည်က ခုထိပြန်လာရဖို့ မမြင်သေး။တော်သေးသည်သ မီးက သူ့အမေကို သိပ်သတိမရလို့။ကိုစိုးခိုင်က မကြာမကြာဖုန်းဆက်တက်သည်။သူလ ဲ မပြန်လာသေး။နောက်ပိုင်း မဝတ်ရည်က ပိတ်ရက်မှာပြန်ပြန်လာတက်သည် ။ကလေးကိုသတိရတာလဲပါ ကျွန်တော်ကိုသတိရတာလဲပါမည်။ ကျွန်တော်ဲလ မမဝတ်ရည် ပြန်လာမယ့်အပတ်ဆို ဘယ်မှမသွားတေ့ာစိမ်းအိက မကြာမကြာဖုန်းဆက်တက်သလို ဥမ္မာကလဲ ဆက်တက်သည်။ဥမ္မာနဲ့က လစ်ရင်လစ်သလို ကျွန်တော့်တိုက်ခန်းမှာလိုး ဖြစ်ကြသည်။
ပြီး
