မမကို ချစ်လို့
မျက်နှာချင်းဆိုင်းလိုက်မိသည်နှင့် ကိုယ့်ဖက်ကသိမ်ငယ်သွားမိ၏ ။ မရယ်မပြုံးသော်လည်း ဝမ်းသာပီတိဖြစ်သည့် မျက်လုံးများနှင့် စိုက်ကြည့်နေသည်ပာုပဲ -- ခံစားလိုက်ရသည်။
‘‘ ဗိုလ်ချူပ်ဈေးသွားချင်လို့ ’
‘’ ဟုတ်ကဲ့ -- တက်ပါ ’’
ကားတံခါးကိုဖွင့်ပေးပြီး -- နောက်ခန်းအတွက်ထိုင်ခုံကိုလှန်ပေးလိုက်စဉ် -- သူမက -- ထုံးစံအတိုင်းမရယ်မပြူံး နှင့်ပင်ပြောသည်။
‘’ ရပါတယ် -- ရှေ့ခုံမှာပဲထိုင်မယ် ‘’
အသံ -- အပြောလေးတွေက -- ဟိုးတုန်းကလိုပင်ဖြစ်သော်လည်း -- မျက်နှာအမူအရာကမူအနည်းငယ်ရင့်ကျက်သွားသည်ထင်၏။ ခန ကိုယ်ကတော့ -- ယခင်ကထက်နှစ်ဆလောက် -- ပွသွားသလိုပင်။
ယခင်ကသူမထံမှ ပြန့်လွင့်လာလေ့ရှိသော ရေမွှေးနံ့ မှာ ယခု -- ခပ်စူးစူးရေမွှေးနံ့က တစ်ကားလုံးမွှေးကြိုင်သွားအောင်သင်းပျံ့သွားသည်။
‘’ ကားမောင်းနေတာကြာပြီလား -- အောင်မင်း ‘’
‘’ ဟုတ်ကဲ့ -- ငါးနှစ်လောက်ရှိပါပြီ -- မမနွယ် ‘’
‘’ မန်းလေးကိုပြောင်းသွားသေးတယ်ဆို -- ဟိုမှာအဆင်မပြေလို့လား -- အို -- ဆောရီး -- မမနွယ်မှားသွားတယ်။ ‘’
‘’ ရပါတယ် မမနွယ် -- အဆင်မပြေဘူးလို့ပဲဆိုပါတော့ -- ကျွန်တော်မောင်းတဲ့သုံးဘီးတွေကို မန်းလေးမှာမောင်းခွင့်ရှိတော့ ဟိုကိုပြောင်းရွှေ့သွားတာငါ -- ကိုယ်ကနယ်မြေမှမကျွမ်းတာ ‘’
သည်အထိ -- မိတ်ဆွေဟောင်းအဖြစ်တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်အသိအမှတ်ပြု -- နေကြဆဲဟု - - စကားတွေကသက်သေခံနေခဲ့သည်။
‘’ မမတို့အဆင်ပြေတယ်မို့လား - - ကလေးတွေရော - - ‘’
‘’ မင်း - - ဘာပြောလိုက်တယ် ‘’
မမနွယ်က - - ဆတ်ကနဲတစ်ကိုယ်လုံး တောင့်တင်းသွားကာ - - အောင်မင်းကို တအံ့တသြ ပြန်မေးလိုက်သည်
‘’ အဆင်ပြေတယ်မို့လား - - လို့ ‘’
‘’ မဟုတ်ပါဘူး - - နောက်ဆက်တွဲမေးခွန်း ‘’
‘’ က - -လေးတွေရောလို့မေးမိတာ - - ပါ ‘’
‘’ ဟင်း ဟင်း ဟင်း - - မငိးဟာလေအခုထိကို သတိ ကြောင် - - အသည်းကြောင်တတ်သေးတာပဲ - - မင်းသုံးဆယ်ကျော်ပြီပေါ့ - - ဟုတ်လား ‘’
‘’ ဟုတ်ကဲ့ - - သုံးဆယ့်နှစ်ပါ ‘’
‘’ ပြောင်းလဲဖို့ကောင်းပြီ - - ရင့်ကျက်လာဖို့ကောင်းပြီပေါ့ ‘’
‘’ ကျွန်တော် - - - ‘’
‘’ တော်ပြီ - - အောင်မင်း - - အဲဒီရှေ့မှာပဲရပ် - - ရော့ ‘’
‘’ မယူပါဘူး - - မမနွယ် ‘’
ရာတန်ကိုင်ထားသောမမနွယ်လက်များက တဆတ်ဆတ်တုံနေသလိုပင် - - ပြီး မပွင့်တပွင့်ပြောကာ ရာတန်ကို အောင်မင်း ပေါင်ပေါ် - - ချထားခဲ့သည်။ ကားထဲမှဆင်းလိုက်သည်နှင့်
နောက်ကိုတစ်ချက်ကလေးမှလှည့်မကြည့်။
အောင်မင်း - - ရှက်ရွှံ့ကြေကွဲစွာ မျက်ရည်ဝဲသည်။
‘’ မင်းကလေးတွေ နဲ့ မင်းမိသားစုအတွက်ငွေရှာနေတာမလား - - မောင်မောင် - ရော့ယူထားလိုက် ‘’ တဲ့
အောင်မင်းကားကို - - ကြည့်မြင်တိုင်အထက်လမ်းအတိုင်း လေးကွေးစွာ ပြန်မောင်းခဲ့သည်။ သြော် သီတာရုံကြီးကလဲ မပြောင်းလဲသေး - - နောက်ပိုင်းဆေးရုံကြီး အလွန်မှ - - ကုန်းမို့မို့လေးထိပ်တွင် - -
ဗနာပင်ကြီးလဲ - - ရှိမြဲ ။
‘’ ဟယ် - - - အစ်ကို - - - အစောကြီးပြန်လာတယ် - - - ဟုတ်လား ‘’
‘’ ပေကြီးကား - - - ကျန်လာပြီ - - - ပေကြီးကား - - - ကျန်လာပြီ - - - ‘’
တစ်ဦးတည်းသောသား နွယ်ဦးက - - - အိမ်ရှေ့သစ်ပင်ရိပ်တွင်ကစားနေရာမှ - - ကားဆီသို့တဟုန်ထိုးပြေးလာသဖြင့် ဘရိတ်ကိုဆောင့်နင်းလိုက်ပါသည်။
‘’ မိသစ် - - တလေးကို - - - ဆွဲထားလေ ‘’
‘’ သား - - - ဟဲ့ - ဟဲ့ -- သား - - နွယ်ဦး ‘’
သစ်သစ်က - - နေရာတကာလေးသည်။ သားကပြေးတတ်လွှားတတ်စမို့နေရာတကာမြန်သည်။
သားကိုပွေ့ချီပြီးနောက် - - အောင်မင်းကို အသနားခံသလိုလေးပြုံးပြသည်။ အောင်မင်း က သစ်သစ်မျက်နှာကိုခက်မာစွာ တစ်ချက်ကြည့်ပြီးကားကို - - ထားနေကျအိမ်ဘေးတွင် - - - ထိုးရပ်ပြီး - - - ဒက်
(ရှ်) ဘုတ်ထဲမှလိုင်စင်စာအုပ်နှင့်ပိုက်ဆံကိုထုတ်ယူပြီး - - သားဆီလှည့်ခဲ့သည်။
‘’ ဖေကြီး - - မုန့်မုန့် - - မုန့်မုန့်’’
‘’ ဖေကြီး ရေချိူးပြီးရင် - - ညဈေးသွားမယ်လေ - - မုန့်လဲစားမယ် - - ကစားစရာလဲဝယ်မယ် - - ဟုတ်လား - - - သား ‘’
‘’ အင်းအင်း - - အင်းအင်း - - မုန့်မုန့် - - - မုန့်မုန့် ‘’
‘’ သားကလဲဖေကြီးက - - ရုပ်ရှင်လဲပြမှာတဲ့ - - - သိလား - - ဖေဖေနဲ့ - - သားသား ရေချိူးမယ် - - အဝတ်လဲမယ် - - - ဟုတ်လား ‘’
‘’ အင်းအင်း - - မုန့်မုန့် - - - မုန့်မုန့် ‘’
‘’ သစ်သစ် - - ကလေးကိုသာရေချိူးပေးးလိုက် - မင်းအိမ်စောင့်ကျန်ရမှာ ‘’
အောင်မင်း က ပြောပြောဆိုဆို အိမ်ပေါ်လှည့်တတ်သွားသည်။
‘’ ကိုရယ် - - ‘’ ဟု တိုးတိုးညီးရင်း မျက်ရည်ဝဲကျန်ရစ်သည် ။သည့်နှယ် - - မျက်ရည်ကျရသောအကြီမ်ပေါငိးလဲ မနည်းပြီ - - ရှည်လျားစွာကျန်ရစ်သောနှစ်ပေါငိးများစွာကို - - ကျော်ဖြတ်လာသည့်တိုင်
အောင်မင်း သစ်သစ်အပေါ်အခဲမကြေနိုင်ပါကလား။
‘’ ပွမ် - ပွမ် ‘’
‘’ ဟေ့ - - မပြီးသေးဘူးလား - - ဒရိုင်ဘာ ‘’
‘’ လာပြီ - - မမနွယ် - - လာပြီ ‘’
ပေါ်တီကိုအောက်မှ - - ဖယ်မလီယာ ဖိုးဒိုးလေး ဟွန်းကိုတပွမ်ပွမ်နှိပ်ခါ - - နွယ်ကကုန်းအော်သည်။ အောင်မင်းကျောင်းလွယ်အိတ်လွယ်ရင်း - - ဘောင်းဘီခါးပတ်ကိုအပြေးအလွှားပတ် ထွက်လာသည် ။
‘’ လုပ်လာပြန်ပြီ - - ဗရိုဗရဲ - - မောင်မောင်ရယ် ‘’
‘’ ညက - - ဟုမ်းဝပ်တွေ - - မပြီးလို့မမနွယ် ရဲ့ အဲဒါလုပ်နေလို့ ‘’
‘’ ကိုးနာရီထိုးတော့မယ် - - ဒီမှာ - - တွေ့လား ‘’
‘’ ဟုတ်ကဲ့ပါ - - မှီအောင်မောင်းပေးပါမယ် ‘’
‘’ အမလေး အေးအေးဆေးအေးပဲ မောင်းပါ ကိုယ်တော် ကားမောင်းတတ်တာဖြင့်နှစ်ရက် နဲ့တစ်ပိုင်းးပဲရှိသေးတယ် ‘’
ခြံထဲမှကားလေးမောင်းထွက်ခဲ့သည်။ မမနွယ်ထံ မှ သင်းပြန့်သော ရေမွှေးနံ့လေးကို အောင်မင်း ရှူရှိက်မိသည်။
‘’ မနေ့က ဒယ်ဒီက မေးတယ် - - မောင်အောင်မင်းစာလိုက် နိုင်ရဲ့လား တဲ့ ‘’
‘’ အသဲအသန်ပဲလို့ မပြောလိုက်ဘူးလား မမနွယ် ‘’
‘’ ဒီက အကောင်းပြောမလို့ - - အင်း - - လိုက်နိုင်ပါတယ် - - လို့ ။ ဒါပေမဲ့ ကောင်လေးက ပျင်းချင်တယ် - - - စာမကျက်ဘူးလို့ - - မကောင်းတာလေးလဲ ထည့်ပြောရတာပေါ့ဟဲ့ ‘’
‘’ ဒီ့ပြင်ဟာ ပြောရောပေါ့မမနွယ်ရယ် ‘’
’’ စာမကျက်ဘူး ပျင်းတယ်ဆိုတော့ မှတ်ကရော ‘’
‘’ အမယ် - - ဒါပေမယ့် ဖေးဖေးမမတော့ပြောလိုက်ပါတယ် - - စာမေးပွဲတော့အောင်မှာပါလို့လေ ‘’
‘’ ဟေး - - ဒါမှ - - မောင့် - - မမ ‘’
‘’ ဟဲ့ - - - လုပ်ပြန်ပြီ - - - ရှေ့ကြည့်မောင်း ‘’
အောင်မင်း မမနွယ် တို့အိမ်ရောက်သည် မှာ တစ်နှစ်ကျော်ပဲရှိအုံးမည် ။ မမနွယ် နှင့်အောင်မင်း တို့ချစ်သူဘဝရောက်ခဲ့ကြသည်။ မမနွယ် က နွမ်းပါးသော အားကိုးရာမဲ့အောင်မင်း ဘဝ ကို သနားရာ မှ ချစ်ခဲ့
ရသည်။
အောင်မင်းကတော့မမနွယ် ၏ ကြင်နာမှု ဖေးမမှု နှင့်အထိအတွေ့လေးကြေင့်ချစ်ခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ အသက်ကတော့ကွာသည်။ မမနွယ် က အစိတ်ကျော်နေပြီ ။ အောင်မင်း က နှစ်ဆယ်ပင် မပြည့်
တတ်သေး။ သို့သော် အောင်မင်း က ထွားကြိုင်းလှသည်။ ရွာမှာနေစဉ် ကတည်းက ဘောလီဘော အမြဲကစားသည်။ မမနွယ် ၏ ဖခင် ဦးသော်ကောင်း နှင့်အောင်မင်းဖခင် ဦးတိုက်မောင်း တို့က
အရင်းနှီးဆုံးသူငယ်ချင်းတွေ ဖြစ်ခဲ့ ကြသည်။ ဦးတိုက်မောင်း ဆုံးပါးသွားသောအခါ အောင်မင်း ကို ဦးသော်ကောင်း က ကျောင်းထားပေးရန်ခေါ်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
မမနွယ် ညီမဝမ်းကွဲ သစ်သစ်ကတော့ဆယ့်နှစ်နှစ်လောက် ပဲ ရှိအုံးမည် - - ဖြစ်သည်။ဦးသော်ကောင်း အစ်မ မှမွှေးသော တူမဖြစ်လင့်ကစား - - သမီးတစ်ယော် နှယ် အလိုလွုက်ခဲ့ သည်။ အောင်မင်း ကို
သစ်သစ် က လုံးဝ ကြည့်မရ။ မမနွယ် က သူ့ထက်အောင်မောင်း ကို အရေးပေးသည် ဟုမြင် ၏။ မမနွယ် နှင့် အောင်မောင်း ချစ်သူဘဝ သန့်စင်စွာ ဆက်ဆံခဲ့ကြပြီး အိဒြေ ရရ နေခဲ့ကြသည် မို့
သစ်သစ်မရိပ်မိခဲ့။
မမနွယ် က - - - အောင်မောင်း တို့ အ-ထ-က တွင် ဆရာမဖြစ်၏။ အောင်မောင်းဆယ်တန်းအောင်တော့သစ်သစ်ရှစ်တန်းရောက်ပြီ။ယခင်ကလိုပင် မမနွယ် ကို အောင်သစ်ကျေင်းပို့ပေးမြဲအလုပ်တစ်ခုအပြင်
ကျောင်းမတူသော သစ်သစ် ကို ဆယ်ပို့ပေးရသောအလုပ်တစ်ခုပိုလာသည်။
အောင်မောင်း ဒုတိယနှစ်ရောက်လာသည်အထိ ဘဝသည် စိုပြေစွာ လှပ သန့်ရှင်း နေခဲ့ကြသည်။
‘’ ဟေ့ကောင် အောင်မင်း လာအုံးပြောစရာရှိလို့ ‘’
ခင်မောင်ဝင်း က အောင်မင်း နှင့်အတန်းမတူသော်လည်း တစ်ခါတစ်ရံ အောင်မင်း ကားနှင့်ပင် ပြန်လိုက်တတ်သည်။ ခင်မောင်ဝင်း က ပြောစရာရှိလို့ဆိုလျင် အနည်းငယ်ကြောက်ရသည်။ ဒီကောင်က
လက်ဖက်ရည် သောက်ချင် လျင်လည်း ‘’ ခန လာအုံးပြောစရာရှိလို့ ‘’ဆိုကာ ကင်တင်းဝင်တတ်သည်။
‘’ မင်း - - -ဒီကိုလာ - - ပြောစရာ ရှိရင် ဒီမှာပဲပြော ‘’
‘’ ဟေ့ကောင် - - မင်းအတွက် - - သတင်းထူးကွ မထူးရင်ဆေးပေါလိပ်တောင်ဝယ်မတိုက်နဲ့‘’
ခင်မောင်ဝင်း က အာမခံရဲရဲကြီးပေးနေပြန်သောကြောင့် အောင်မောင်း ခင်မောင်ဝင်း ခေါ်ရာလက်ဘက်ရည် ဆိုင် ထဲ သို့ဝင်လိုက်သွားရလေသည်။
‘’ လက်ဖက်ရည် - - ဟေ့ - - နှစ်ခွက် ‘’
‘’ နေအုံးလေ - - မင်းသတင်း က ထူးမှန်းမသိ မထူးမှန်းမသိနဲ့ ‘’ အောင်မောင်း က တားသည်။
‘’ ဟာကွာ - - မထူးရင် - - ကိုယ့်ဖာသာရှင်းမယ် ‘’
စားပွဲထိုးလေး လာချပေးသော - export ဒူးယားကိုကောက်ကိုင်လိုက်ရင်း - - စီးကရက်ကလေး ထောင်ကာ။
‘’ မင်း - - ညီမ - -သစ်သစ် - - ရည်းစားထားပြီ - - ကိုယ့်လူ ‘’
‘’ ဘာ - - သစ်သစ် - - ရည်းစားထားနေပြီ - - ဟုတ်လား ‘’
အောင်မောင်း တအံ့တသြသာဖြစ်သည် ။ သည်ထက်တော့ - - ထွေထွေထူးထူး မခံစားရချေ။ တကယ်တော့ - -လဲ သစ်သစ် နှင့်အောင်မင်း တို့ကသွေးဝေးလွန်း၏။
ဘယ်နှဲ့လဲသတင်း မထူးဘူးလား
ဟာ သစ်သစ် ရည်းစားထားတာ ကြာလှပြီ ဒါသတင်းထူးလားကွ - - - မထူးဘူး - - - သွားမယ်
ဟေ - - မထူးဘူးလား - - ဟ - - ဟေ့ကောင် နေအုံးလေ
ခင်မောင်ဝင်း လက်ဘတ်ရည်နှစ်ခွက် ဆေးလိပ်တစ်ပွဲ နင့်ကန့်လန့်ကန့်လန့် ကျန်ခဲ့သည်။
သည်မှာ အောင်မောင်း သစ်သစ် ကိုလူရာသွင်းပြီး စကားပြောဖြစ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
တကယ်တော့လဲ သစ်သစ်အရွယ်ရောက်လာပြီဆိုသည်ကို တစ်အိမ်တည်း အတူတူနေသော အောင်မောင်းတို့ကသာ သတိမထားမိခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
သစ်သစ် တင်ရင် ခါးလေးများက အချိုးကျကျ နင့်ပူရိသတို့ မျက်စိကျစရာ အနေအထားလေးထဲ ရောက်လာ၏
အပြောအဆိုလေးတွေက အစ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းအမူအရာလေးများက အပျိုရိုင်းဟန် အပြည့်ဖြစ်လာသည်
ယခင်က ဆိုလျင် အောင်မောင်းရှေ့မှာပင် ထမီဖြန့်ဝတ်နေတတ်သူ
'' မိသစ် - - ''
'' ရှင် - - - ''
ကားတံခါးကိုဖွင့်ပြီး တတ်လိုက်သည် နှင့် အောင်မောင်းက ခပ်မာမာခေါ်လိုက်မိသည် ။
သစ်သစ် က လန့်ထူးလေးထူး ရင်း အောင်မောင်းကို ကြည့်သည် ။ အောင်မောင်း သူ့ကို လိုက်ကြည့်နေသောအခါ သစ်သစ် ခေါင်းလေးငုံ့ကာ ရွှေရင်လေး အစုံ တဖျတ်ဖျတ်တုန်သည် ။ ဘာများပြောမလဲဟု
နားထောင်နေစဉ် ကားကိုမောင်းထွက်ခဲ့သဖြင့် သစ်သစ် နားမလည်စွာ အောင်မောင်းကိုခိုးကြည့်မိသည်။
မမနွယ်ကို ဝင်ခေါ်ရအုံးမည်ဖြစ်၍လည်း ကားကိုမောင်းနေကျအတိုင်း သမိုင်းလမ်းဆုံ အရောက်အရှေ့ဖက်သို့ ထောင်ပြီး မောင်းခဲ့လေသည်။
အောင်မောင်းနာရီကြည့်သည် - - မမနွယ် ကျောင်းလွှတ်ဖို့ - - နာရီဝက်ခန့်လိုသေးသည်။
'' နင့်ကို - - - ငါစကားတစ်ခွန်း ပြောချင်လို့ ''
'' ရှန် - - - အော် - -အင်း ''
နှစ်မိုင်ခန့် အတွင်ကျမှ စကားကိုပြန်ဆက်၏ ။
သစ်သစ် - - ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းခုံနေဝသည် ။ ကျားကျားယားယား တကသိုလ်ကျောင်းသား အောင်မောင်းကို သစ်သစ် သူငယ်ချင်းတွေက အမြဲလို မိတ်ဆက်ခိုင်းကြသည် ။ သစ်သစ်ကလဲ ဟိုလိုလို ဒီလိုလို နှင့်
ဝေ့လည်ကြောင်ပတ်လုပ်ကာ ရှောင်ဖယ်နေမိခဲ့သည် ။ ကြာတော့သစ်သစ် သူငယ်ချင်းတွေ လက်လျှောခဲ့ကြသည်။
အောင်မောင်း ရုပ်ရည် က ကုလားမင်းသား အမီတာဘာဂျမ်း နှင့်အတော်တူသည် ။ မျတ်လုံးမျက်ခုံးတွေက ထူထဲတောက်ပြောင်ကြသည် ။ နှာတံက ထူးထူးခြားခြား ချွန်မြနေပြီး ဆံပင်ပုံစံက အမီတာဘာဂျမ်း ပုံ။
လက်မောင်း၌ - - အမွေးအမြင်တွေကလည်း မည်းနေအောင်ထူ၏ ။ ရင်ဘတ်မွေးများက ဘာကြောင့်မှန်းမသိ သစ်သစ်ရင်ကို ခုန်စေခဲ့သည် ၊ ဟိုနေရာမှာဆို ရင် ဗျစ်ခဲမှောင်မဲနေမှာပဲ ဟုတွေးရင်း မိမိဖာသာလဲ
ရှက်ဖူးသည်။
'
' နင်ရည်းစားထားနေပြီလား မိသစ် ''
ကားလေးကို ရဲဘော်ဟောင်းရိပ်သာလမ်းဘေးတွင်ရပ်ခါ - - ထိုစကားကို နိဒါန်းမပါပဲ မေးသည်။ သစ်သစ် - - - ဆတ်ကနဲ သူ့မျက်နှာကိုကြည့်သည်။
သူ့မျက်လုံးညိုကြီးများ နှင့် သစ်သစ်တစ်ကိုယ်လုံး ကိုခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ကြည့်သောအခါ သစ်သစ်မနေတတ် ။
'' မထားပါဘူး - - - ဘာဖြစ်လို့လဲ - - အစ်ကို ''
'' ငါ သတင်းကြားလို့ မေးတာပါ - - ရှစ်တန်းဆိုတာ ဝိဇာ သိပံ ခွဲတဲ့နေရာ - - - မိသစ် အရေးကြီးတယ်။
'' ငါတို့က ဘဝတူတွေလေ - - ဦးလေး သော်ကောင်းကျေးဇူး ကို အမြဲသတိရနေရမှာ ''
သစ်သစ်ကို ဆယ်တန်းမှ မြင့်မောင်ဆိုသော တရုတ်ကပြားကလိုက်နေသည်မှာကတော့ အမှန်ဖြစ်သည် ။မြင့်မောင် သာမက ခင်ထွန်း - - စံရွှေ တို့ကလဲ လိုက်နေကြသည်။ သစ်သစ် ရင်ကခုန် ပဲ
ဘုချည်းပြန်တောခဲ့သည်သာ။ မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ - -သူဟာပထမဆုံး အကြိမ်မိသစ်ကို အရေးတယူ စိုးရိမ်တကြီး သတိပေးဆုံးမသည့် အတွက် ကြည်နူးကျေနပ်သည်။
'' အစ်ကို့စကားကို - - မိသစ် နားထောင်မှာပါ ''
အောင်မောင်းမျှော်လင့် မထားသော ယဉ်ကျေးသိမ်မွေ့သည့်စကားကြောင့် - - မိသစ် ကို အောင်မောင်းသနားသွားမိ၏။
'' မိသစ် - - အရင်ကနဲ့မတူဘူး '' ဟုပြောရင်း မိသစ်ခေါင်းလေးကို - - ချစ်စနိုးလေး ကိုင်ဖွပြစ်လိုက်မိသည်။ မိသစ်ရင်ထဲတလှပ်လှပ်ဖြစ်သွားကာ သူ့ကို ခပ်စွေစွေလေးကြည့်လျက် - - ရှက်ကိုးရှက်ကန်းလေး
ပြုံးမိသည်။
ကြည့်ပါအုံး - - ဒီဟာမလေးအပြုံးက အရင်နဲ့ ဘာဆိုင်သတုံး - - ညို့ငင်အား လေးတွေနဲ့ပါလား - - - အင်းလေ ဒါကြောင့်လည်း ယောကျ်ားလေးတွေ - - - စိတ်ဝင်စားကြတာပေါ့ - - -
ခေါင်းကလေးငုံ့ထားသော သစ်သစ်လည်ဂုတ်သားလေးများတွင် မွှေးညင်းနုလေးများက - - ဗွေနှစ်လုံးဖြင့် ရင်ခုန်ဖွယ်။
လည်ဆံမွေးနုလေးတွေ ပေါက်ခါစ - - - မြင်းရိုင်းမလေးတစ်ကောင်ပမာ - - နုသစ်ပျိုမျစ်ခြင်းလကဏာ ကို အနီးကပ်တွေ့ရ၏။ လက်ဖျံလေး၌လည်း - - - စိမ်းစိမ်းစိုစိုမွေးနုလေးတွေ စိုးမိုးစပြုနေပြီပဲ - - -
ကောင်မလေး မငယ်တော့။
အောင်မောင်း သက်ပြင်းချမိသည်။ အောင်မောင်း၏ သက်ပြင်းချသံကို သစ်သစ်က - - - ခပ်ပြုံးပြုံးလေးမျက်လုံးစွေကြည့်ကာ - - - ဇက်ကလေးစောင်းပြီး ပြန်ငုံ့သွားသည်။
အောင်မောင်း ခေါင်းကို ခါရမ်းပြစ်လိုက်မိသည်။
မမနွယ် ထံမှ ရသော ကိုယ်နံ့နှင့် သစ်သစ်ထံမှ ဆွတ်ပျံ့သော ကိုယ်နံ့တို့ကကွာခြားလွန်းလှသည်။ မမနွယ် ထံမှ ပင်ကိုယ်ရနံ့တို့က - - - ဖုံးကွယ်လျက်ရေမွှေးနံ့ကသာ - - -ပြန့်လွင့်နေလေရှိသည်။
သစ်သစ် ထံမှ မူ - - - အောင်သစ်တခါမှ မခံစားဘူးသော အီလည်လည် အပျိုစစ် ရနံ့လေးကို ရှူရှိုက်နေရသည် မို့ ရင်ထဲ၌ - - -တစ်မျိုးခံစားရ၏။ လက်ဝဲဘတ် ပေါင်ကို ကားကူရှင်ပေါ်တင်ကာ - -
သစ်သစ်ဘက် သို့ တစောင်းလှည့်လျက် တတောင်ဆစ် ကိုကားကျောပေါ် တင်ထားခြင်းဖြစ်သည်မို့ - - သက်ပြင်းရှိုက်ပြီး သည် နှင့်ခြေထောက်ကို ကလပ် လီဗာ ပေါ်ပြန်ချ လက်ကို ဂီယာတံပေါ်
ပြန်အုပ်လိုက်ရင်း - - ။
'' သွားကြစို့ - - - မိသစ် - - - မမနွယ် - - ကျောင်းလွှတ်တော့မယ် ''
'' ဟုတ်ကဲ့ - - အစ်ကို ''
သစ်သစ် - - ဘယ်နှယ့်ကြောင့်ထူးထူးခြားခြားကြီး ယဉ်ကျေးနေပါလိမ့်ဟု အောင်သစ် ဇဝေဇဝါ တွေးရင်း ကားကိုမောင်းထွက်ခဲ့မိသည်။ နှစ်ယောက်စလုံးရင်မှာမူ အတွေးကိုယ်စီ နှင့်ပဲဖြစ်သည်။
သစ်သစ်က လည်းတချိန်လုံး - - ဖုတ်လေသည့်ငပိရှိသည်မျှ မအောင့်မေ့ပဲ ဂရုမစိုက်သလို နေလာခဲ့သော အောင်မောင်း ၏ နှလုံးသားရေးရာ ဘာရေးရာ နှင့်စပ်လျင်းသိစကားလေးများကြားရမှုကြောင့်
ကြည်နူးနေတာ - - အောင်မောင်း သက်ပြင်းရှိုက်သံလေးကိုပင် မိသစ်ရင်ခုန်နေမိသေးသည်။
ဪ - - သည်အရွယ်ကလည်း - - သစ်ရွက်ကြွေသည်ကိုပင် လက်ခုပ်လက်ဝါးလေးတီးကာ - - ရယ်မောတတ်သော အရွယ် - - ။
'' မင်းညီမ - - လိုက်လာတယ် - - ဟေ့ကောင် - - - ဘာအရေးကြီးလို့လဲမသိဘူး - - - ခင်မောင်ဝင်းက - - စာသင်ခန်းမှ ထွက်ဆီးကြိုပြောပြီးသော ကြောင့် အောင်မင်း အပြင်ကို ကြည့်၏ ။ ကျောင်းအကျီ
အဖြူလက်ရှည် ထမီ အစိမ်း နှင့် ကျောင်းလွယ်အိတ် မပါသော သစ်သစ်ကို တအံ့တဩတွေ့ရသည်။
ခင်မောင်ဝင်းကို ကျော်ဖြတ်ပြီး - - မိသစ်ဆီလာခဲ့၏။
'' ဘာဖြစ်လို့လဲဟင် - - သစ်သစ် ''
'' ဖေကြီး - - - အသဲအသန်ဖြစ်လို့ - - ကိုကို '''
'' ဟာ - - - - - ''
အောင်မင်း ခင်မောင်ဝင်းကို အကျိုးအကြောင်းပြောပြီး - - အိမ်သို့ အပြေးသွားရန် ကားဆီသို့ဦးတည်ခဲ့သည်။ သစ်သစ် က မမှီမကမ်းလေး လိုက်လာသည်။
'' မမနွယ်ရော - - အကြောင်းကြားပြီး ပြီလားဟင် ''
'' မမနွယ် က အိမ်ကို အရင်ရောက်တာ - - - မမနွယ်ကြောင့် - - မိသစ်သိတာ - -မမနွယ်ကို ဒေါ်ကြီးလှ - ဖုန်းဆက်ခေါ်တယ်လို့ပြောတယ် ''
ကားကူရှင်ပေါ် ပြစ်ထိုင်လိုက်ပြီး - - - တစ်ဖက်တံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ မိသစ်ဝင် - - ထိုင်ကာတံခါးပိတ်သည်။ တံခါးက ဂျက်မကျ - - ကားကို - -တလှိမ့်နှစ်လှိမ့် မောင်းပြီးမှ - - သစ်သစ် ဖက်မှ
တံခါးကို လှမ်းဆွဲဆောင့်ပိတ်၏။ ထိုအခါ အောင်မောင်း ၏ ကြီးမားသော လက်မောင်းကြီးက မိသစ်နို့လေး နှစ်လုံးကို အိကနဲ ဖိကပ်မိကြသည်။ မိသစ် - - မျက်နှာလေး ရဲ ပြီးနောက်ကိုတွန့်သည်။
အောင်မောင်း ရင်ထဲ - - ဒိတ်ကနဲ ပူသွားကာ သစ်သစ်ကို အားနာသလိုကြီးဖြစ်သွားမိသည်။
'' ဆောရီး - - - မိသစ် - -တံခါးမကျလို့ ''
'' အင်း - - - ပါ ''
သည်စကား နှစ်လုံးအနောက်၌ နှစ်ယောက်ထဲသာ သိသာသော အတွေးလေးများက ပြန့်လွင့်သွားကြသည်။ ကားက ဒေသကောလိပ်အတွင်း မှ ဖြတ်ထွက်လာရာ အရှိန်ပြင်းပြင်း နှင့် တွေ့လိုက်လေတိုင်း
သစ်သစ်ကိုယ်လုံးလေးက အောင်မောင်းဘက် သို့ ယိမ်းထိုးသွားသည်။
မဟာစည်ကွေ့နားရှိ - - - ဂျိုင့် ကြီးတစ်ခုကို အရှောင် - - - '' ဂျိုင်း - -ဒုံး ''
'' အမေ့ - -အို - - - ''
ကားရှေ့ ဘီး တစ်ဖက်ကဂျိုင့်ထဲကျပြီး - - ရှေ့အိပ်စယ်တန် နှင့် ဒုံကနဲ - - ဆောင့်လိုက်ရာ သစ်သစ် မဟန်နိုင်ပဲ အောင်မောင်း ပေါင်ကြား သို့ လက်ထောက်မိပြီး အောင်မောင်း ရင်ခွင်လေးထဲသို့
ပြိုဆင်းတိုးဝင်သွားသည်။ ဤမျှလောက် နှင့် ဆိုပြသနာမရှိ - - ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်ကြီး ဆုပ်လိုက်မိသော သစ်သစ်လက်ကလေးက အောင်မောင်း ၏ ရှည်ရှည် လီးအတန်ကြီးကို
မိမိရရကြီးကိုင်လိုက်မိခြင်းကြောင့်ပဲ ဖြစ်သည်။
တဒဂ လေးပါ - -တခဏလေးရယ် - - ကြာလှမှနှစ်စကန့် - - သုံးစကန့်ပဲပေါ့ - -အဲလိုကိုင်လိုက်မိသည် နှင့် သဘာဝဆန့် ကျင်ဖက်လိင် သဘောအရ လီးကြီးက ဒိုင်းကနဲ သစ်သစ် လက်ကလေးကို
''တော့'' လိုက်သလို ရုန်းထွက်လိုက်တာကြောင့် သစ်သစ် မျက်လုံးတွေပြာသွား၏။ အောင်မောင်းက သစ်သစ် ပခုံးလေးကို အသာဖက်ပြီး ပွေ့ထူ၏။
'' ငါ - - - စိတ်လောနေလို့ဟ - - မိသစ် ''
အောင်မောင်း အသံက တစ်စုံတစ်ရာ ကိုဖုံးဖိရန် ကြိုးစား၏။ မိသစ်ကလဲ ရင်ခုန်နွေးထွေးစွာ လှုပ်ရှားနေသော အသံနှင့် ။
'' ဟုတ်တယ် - - ဖေကြီး - - - အတော်ဖြစ်နေတာ''
မိသစ် သူမနေရာလေး၌ နေသားတကျ ပြန်ထိုင်မိချိန် ကားလေးက ဘုရားလမ်း လမ်းဆုံ မှကွေ့ထွက်သည်။ မိသစ် သူ့လက်ဖဝါးလေးကို မသိမသာ ဆုပ်နယ်နေမိ၏။ ရင်ထဲမှ တဒိန်းဒိန်းခုန် နေရင်း
အောင်မောင်းကိုခိုးကြည့်၏။ ယောကျ်ားပီသချောမောခန့်ငြားသော အောင်မောင်း မျက်နှာကရှေ့ကိုမူထားလင့်ကစား မျက်လုံးစွေအကြည့် နှင့်သစ်သစ် တို့ အကြည့်ချင်းဆုံကြသည်။
'' ဒိတ် '' ကနဲ ရင်တွေခုန်ကာ မျက်နှာကိုကားရှေ့သို့ ပြန်လှည့်လိုက်မိကြသည်။ စကားမူမပြောဖြစ်တော့ - - - ။
ဦးသော်ကောင်းက - - လူကြီးရောဂါဖြစ်ပြီး တရှောင်ရှောင်ဖြစ်နေသည်မှာလည်း ကြာပြီဖြစ်သည်။ ကားလေး ပေါ်တီကို အောက်သို့ ထိုးလိုက်မိသည် နှင့် တံခါးဖွင့်ကာ အိမ်ပေါ်အပြေးအလွှားတတ်ကြသည်။
အိမ်ရှေ့ခန်း တွင် အိမ်နီးချင်းများရောက်နေ၏။
'' အဲဒါ ဦးသော်ကောင်း သား နဲ့ သမီးတွေပေါ့ အကြီးကောင်က တကသိုလ်ကျောင်းသား။ ''
တစ်စုံတစ်ယောက် အသံကို သဲ့သဲ့ ကြားသည်။
'' မောင်မောင် - - - ''
မမနွယ် အခန်းဝ၌ အောင်မောင်း နှင့် ဆုံ၏။ မမနွယ် ငိုထားသဖြင့် မျက်နှာတွေနီရဲကာ မို့အစ်နေသည်။
'' ဖေဖေ - - - ဆုံးပြီ ''
'' ဗျာ - - - ''
''ရှင် - - - ''
သစ်သစ် ရော အောင်မောင်းပါ ငိုင်တွေသွားစဉ် သစ်သစ်က အောင်မောင်းလက်မောင်းကို စုံကိုင်ပြီးရင်ဘတ်၌ မျက်နှာလေးဝှက်ကာ ကြူကြူပါအောင်ငိုလေတော့သည်။
မမနွယ်က - - - သစ်သစ် ပုခုံးလေးကို ဖွဖွဆုပ်နှယ်ပေး၏။
'' တိတ်ပါညီမရယ် - - - တို့မောင်နှမ သုံးယောက် စည်းစည်းလုံးလုံး - - ချစ်ချစ်ခင်ခင် နေသွားကြဖို့ ပဲလိုတာ ''
'' မိသစ် - - - အသက်တောင်မမှီဘူး - - မမနွယ် ''
ဝမ်းနည်းဆို့နစ်သံလေးဖြင့်ပြောရင်း - - -ရင်ခွင်ထဲခိုဝင်ငိုရှိုက်ပြန်သည်။ နွယ် နှင့်အောင်မောင်းက သစ်သစ်ကို ချော့မော့နှစ်သိမ့်ရင်း တစ်ယောက် နှင့် တစ်ယောက် အားကိုးစွာ ကြေကွဲစွာ ကြည့်ဖြစ်ကြသည်။
ဈာပန ကိတ်စ အဝဝကို အောင်မောင်းဦးစီး ဆောင်ရွက်ရ၏။ မမနွယ်က အောင်မောင်းကိုသာ အလုံးစုံ ပုံအပ်ထား၏။
ဒေါ်လှ (ထမင်းချက်) အဖွားကြီးက တမှောင့် '' သူ့သားသမီးတွေကို စိတ်မချလို့လားမသိဘူး မနေ့ညက စာကြည့်ခန်းဝမှာ ကျောပေးပြီးထိုင်နေတာတွေ့လိုက်တယ် - - သိလား - -
ငါဖြင့်ခေါင်းကိုဒီလောက်ကြီးသွားတာ ''
သစ်သစ်က သူရဲဆိုလျင်တော့အသေကြောက်သည်။ နွယ်က - - ဒေါ်လှ ကို ခပ်စူးစူးလေးကြည့်ရင်း
'' တကယ်တွေ့တာနော် - - - ဒေါ်လှ ''
'' အမလေး - - - မဟုတ်ပဲနဲ့မပြောရဲပါဘူး - -ဆရာမရယ် - - ဘုရားပေးပေးကျမ်းပေးပေး ကျွန်မ လိမ်မပြောပါဘူး ''
ဒေါ်လှ စကားနည်းသလောက် ဆုံး - -တစေ - - ဆို လဲ သေးပါအောင်ကြောက်တတ်သော အဖွားကြီး ဖြစ်သည်။ ကြိုးစားရိုးသားသူ ဖြစ်သောကြောင့် - - နွယ့်မေမေရှိစဉ်ကတည်းက နွယ်တို့မိသားစု နှင့်
နေလာခဲ့သည်မှာ သားသမီး များရှိသော ကျုံမငေး သို့ပင်မပြန်တော့ပဲ မိသားစုဝင် တစ်ယောက်ဖြစ်နေသည်။
ကြောက်သည်ဆိုကာ - - ရက်လည်ပြီး နောက်နေ့ တွေ၌ - - - မမနွယ် နှင့်အတူ သစ်သစ် ဝင်ဝင်အိပ်တော့သည်။ နွယ်နွယ် နှင့်အောင်မောင်း တို့မှာ ကိုးလိုးကန့်လန့်ဖြစ်ကြရသည်။ ဖေဖေ
ဆုံးပြီးသည့်နောက် - - နွယ် နှင့် အောင်မောင်း ညတိုင်းလိုလို နွယ့်အခန်းမှာ - - ဆုံကြသည်။
နွယ် ကတစ်ခုတော့ စည်းခြားထားပါသည်။
မင်ဂလာ မဆောင်သေးခင် ဘာမှ မလုပ်ရ ဟု အောင်မောင်း ကလည်း နွယ့်စကားအတိုင်း အပွတ်အသပ်လေးများ မှ လွဲ၍ပိုပြီး အခွင့်အရေးမယူခဲ့ရှာပါ။ ထိုကြောင့်လည်း နွယ် - - - အောင်မောင်းအခန်းကို
သစ်သစ် အိပ်ချိန်၌ အောင်မောင်း အလိုကျ တိတ်တဆိတ်ကူးလာခဲ့ရသည်။
'' မိန်းကလေး က အဆောင်ကူးရတယ် - - - မောင်မောင်ရယ် - - - ရှက်စရာ ကောင်းနေပြီ - -တကယ်ပဲ ''
နွယ်က - - မောင့်အခန်းထဲဝင်မိသည် နှင့်ရှက်စရာ မျက်နှာလေး နှင့်ပြောလိုက်သည်။ အောင်မင်း က နွယ့်ကို မပြုံးမရယ် - - - လေးစိုက်ကြည့်နေရင်းတံတွေး မျိုချသည်။ စွပ်ကျယ်ဂျိုင်းပြတ် လေးသာ
ဝတ်ထားသောကြောင့် အောင်မောင်း ရင်ဘတ်မှ အမွှေးများကို အသည်းယားစဖွယ် မြင်ရ၏။
အောင်မောင်းက အမွှေးထူပြောသော သူ့ရင်ဘတ်ကြီး နှင့် နွယ့်ပါးပြင်လေးဖိကပ်မိသည်အထိ သိမ်းဖက်လိုက်သည်။ သင်းပျံ့သော ရေမွှေးနံ့ က စူးဝင်သွား၏။
နွယ်က အလိုက်သင့်လေး သူ့ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လိုက်ရင်း - - -
'' ကောင်မလေး နိုးလာအုံးမယ် မောင် - - - ''
'' နိုးနိုး - - မမနွယ်ရယ် - - ဒီလိုညလေးပဲ တွေ့ရတဲ့ဟာကို - - မမနွယ်က - - မောင့်ကိုရှောင်ဖယ်ရှောင်ဖယ် နဲ့ ''
'' အဲလို မပြောနဲ့ - - မောင်မောင် - - မမနွယ်ကလူကြီး သိလား - - တွဲတွဲသွားသွား လျှောက်သွားလို့ကောင်းတဲ့ အရွယ်မဟုတ်ဘူး - - ဆရာမ ဆိုတဲ့ ဂုဏ်သိကာလဲ ရှိသေး ''
'' အဲဒါကြောင့်ပြောတာ - - ဒီမှာမနေချင်တော့ဘူးလို့ တောင်ကြီးဖြစ်ဖြစ် - - မေမြို့ဖြစ်ဖြစ် ပြောင်းပြီး လက်ထပ်ကြရအောင်ဆိုလဲ ''
'' အလုပ်က ဒီမှာအခြေကျနေတာ မောင်မောင် - - ဖေဖေ့ရှယ်ယာလုပ်ငန်းတွေလဲ - - မမပဲ ဆက်လုပ်နေရတာ - - ဒါတောင် အန်ကယ်စိုးရှိနေလို့ ''
'' အဲဒီ ဦးတင်စိုး ဆိုတဲ့လူကြီးက မမနွယ်ကိုကြည့်တဲ့ အကြည့်ဟာ မရိုးသားဘူးလို့ ထင်တယ် သိလား ''
'' အဟင်း - - ဟုတ်မှာပေါ့ ''
နွယ်က မောင့်ကို - - စ - လိုစိတ်နှင့်ခပ်ပေါ့ပေါ့လေး ပြော၏။ အောင်မောင်းက - - နွယ့်ပုခုံးအရိုးကျိုးမတတ် ဖျစ်ညှစ်ရင်း- - ။
'' မမနွယ် နော် - - ကျွန်တော့စိတ်ကိုမဆွ နဲ့ သိလား ''
ကျွန်တော် အရိပ်တကြည့်ကြည့် နဲ့ - - ဘာမှမလုပ်ပဲ အလှကြည့်နေတဲ့ ပန်းကိုကျွန်တော့ အရင်ခူးလို့ကတော့လား - - မယုံမရှိနဲ့ ဓားနဲ့ထိုးမှာ - - အဲဒါ - - အပြီးပြောတာ ''
အောင်မောင်း က - - ကတုံကရီ ပြောရင်း နွယ့်ပါးပြင်မို့မို့လေးကို - - - နွေးကနဲ - - မွှေးလိုက်သည်။ လက်တစ်ဖက်က နွယ့်ရင်သားတစ်လုံးကို ဖိညှစ်ရင်း မချင့်မရဲ သက်ပြင်းချ၏။
'' မောင့်ကို - - မမနွယ် ကတိပေးထားတာပဲ မောင်ရယ် - - နွယ့်အပျိုဘဝ ကိုမောင့်ကိုပဲ ပေးမှာပါ ''
'' မမနွယ်က ပါးစပ်ကပဲပြော သိလား ဟိုလူက အံတိုနေပြီ မမနွယ်လိုလူလောက်တော့ ဖြုတ်တောင်စားသွားအုံးမယ် ''
'' ကဲပါ လွှတ်ပါအုံး အသက်ရှူလို့ မရတော့ဘူး
နွယ်က အောင်မောင်း ပေါင်ကို လက်ကလေး ထောက်ကာ ရုန်းရင်းနှုတ်ခမ်းလေးစူပြီး ပြောလိုက်၏။ အောင်မောင်းက မချင့်မရဲ နွယ့်နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြွတ်ခနဲ စုပ်ပြီးမှ လွှတ်လိုက်ရင်း။
'' မမနွယ် ကို ဒီစာအုပ်ပြမလို့ - - ဒီမှာ ''
စာအုပ်ကလက်နှစ်လုံးလောက် ထူသည်။ ဒေါက်တာ '' အီဆာမက်သရူး '' ရေးသားသော '' အနရယ်ကင်းသိကာမဖြေပျောက်နည်း '' စာအုပ်လေးကို နွယ်ကခပ်တည်တည် ယူဖတ်လိုက်၏။
'' ဒါက အမနောက်နိုင်ငံက ဆေးပညာအယူအစတွေပဲ - - ဒီထဲမှာ '' ဖတ်ကင်း '' ကိုမမနွယ်လေ့လာဖူးလား ''
'' ဟင့်အင်း - - လိင်စာအုပ်တွေမှ မဖတ်ဖူးတာ ''
'' ဒါကြောင့် အပျိုကြီး ဖြစ်နေတာ ဒီမှာကြည့် ပုံပါတယ် - - တွေ့လား မမနွယ် - - ဒါက ယောကျ်ားလေးရော မိန်းကလေးရော အနရယ် ကင်းတဲ့နည်းပဲ ''
'' ဟင် - - မောင်ကလဲ - - - ဘာတွေပြမှန်းမသိဘူး ''
'' မမနွယ်လဲ - - ဆရာမတစ်ယောက် ပဲဗျာ ဒါလေးတောင်မှ အတွေ့အကြုံမရှိဘူးဆိုရင် - - ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ''
'' အို - - - မဆိုင်တာ - - ဆရာမက - - ဒါတွေသိရမှာလား ''
'' ဟာ - - သိပ်သိရတာပေါ့ - - -ဒါမှကိုယ့်ကျောင်းသား ကျောင်းသူ တပည့်လေးတွေကို ထိန်းသိမ်းနိုင်မှာ ''
'' ပေးစမ်းပါ - - တစ်ခါထဲ လက်ချာတွေပေးနေပြန်ပြီ ''
နွယ်က ရင့်ကျက်ဟန်လေး ဖြင့်စာအုပ်ကို ဆွဲယူကြည့်၏။ ယောကျ်ားလိင်တန်ကို မိန်းမက ဂွင်းတိုက်ပေးနေသကဲ့သို့ မိန်းမစောက်ပတ်ကို ယောကျ်ားက လီးသဏန် ပစည်း တစ်ခု နှင့် ထိုးသွင်းပေးနေပုံဖြစ်သည်။
'' အဲဒါ - - သမီးရည်းစားတွေလေ - - မမနွယ်ရဲ့ ''
'' သိပါတယ် သူပဲ ဖတ်တတ်တာကျနေတာပဲ မျက်စိရှက်ဖို့ ကောင်းလိုက်တာ ''
နွယ်က မျက်စိရှက်တယ် ဟုပါးစပ်က ပြောရင်း နောက်စာမျက်နှာများကို လျှောက်လှန်ပြီးကြည့်လိုက်ပြန်သည်။ သုံးလေးရွက် လှန်ပြီးနောက် သရုပ်ဖော်ပွံ တစ်ပုံပေါ်လာ၏၊
'' ဟင်း - - ဒီပုံကတော့ - - အတော်ဆိုးတာ ''
အောင်မောင်းက နွယ့်ပုခုံးမှ ကျော်ကာလက်ကို နွယ့်နို့ကြီးတစ်လုံးအား - - ညှစ်ကစားရင်း - - စာအုပ်ကိုကြည့်သည်။
'' ဒါက ညားပြီထင်တယ် မမနွယ်ရဲ့ ကျွန်တော်လဲ အဆုံးထိမဖတ်ရသေးဘူး - - တစ်ချို့ဝေါဟာရ တွေကျတော့ ဆေးပညာ အခေါ်အဝေါ်တွေလား မသိဘူး - - နေအုံး - - အဲ - -အဲဒီမှာတွေ့လား ''
နွယ်က အသံလေးမပွင့်တစ်ပွင့်နှင့် ဖတ်ပြီးရယ်၏။
'' အလကား - - - ဘာတွေမှန်းလဲ မသိဘူး ''
'' ပြောစမ်းပါ မမနွယ်ရဲ့ သိရင်လဲ ဘာသာပြန်ပေးစမ်းပါ ''
'' ကွယ် - - - ညစ်တီးညစ်ပတ်တွေပါ - - ကလေးမရအောင်လုပ်တဲ့ နည်းပေါ့ - - မိန်းမအဂါ ထဲကို ပလတ်စတစ် စွပ်ပြီးလုပ်တဲ့ဟာကို - - ယောကျ်ားဆိုလဲ - - ဟိုဒင်းစွပ်ပြီးလုပ်ပေါ့ - - အဲဒါ - -
ဘာမှမထူးဘူး ဒီမှာ ကြာလှပြီ - - အိမ်ထောင်ရှင်တွေ သုံးနေတာ ''
'' ကျွန်တော်တို့ လဲ အဲဒီလိုလုပ်လို့ မရဘူးလားဟင် - - - မမ ''
အောင်မောင်း က အရဲစွန့်ပြီး မမ နားကပ်ပြော၏။
'' ကျွတ် - - မဟုတ်တာတွေ ကွယ် - - - ရှက်စရာကြီး ''
'' ဘာရှက်စရာရှိလဲ မမရယ် - - မောင့်ဟာကို စွပ်ပြီးလုပ်ကြမယ်လေ - - - မကောင်းဘူးလား ဟင် ''
''ဟေ့အေးကွယ် - - မကောင်းပါဘူး - - - မတော်တဆ ကျော်မကောင်းကြားမကောင်းဖြစ်ကုန်ရင် မမပဲ အရှက်ရမှာ ပြီးတော့လဲ ပတ်ဝန်းကျင်က မောင်နှမ လို့သိကြတာ ''
တဖွဖွ - - ဆုပ်နယ်နေသော - - နွယ့်နို့ကြီးပေါ်မှ လက်ကိုရုပ်သိမ်းလိုက်သလို ပူးကပ်ထားသော ခနာကိုယ်နှစ်ခုကိုလဲ ဆတ်ကနဲ ခွါပြစ်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ ဝက်ကြီးတစ်ကောင်ပစ်ချ လိုက်သလို
ပက်လက်ကြီးလှဲချရင်း ဟင်းကနဲ - - - ညီးတွားလိုက်သည်။
နွယ့်- - ရင်ထဲထိတ်ကနဲဖြစ်သည်။ နွယ့်ကိုချစ်ရသော မောင့်အဖြစ်ကလည်း စိတ်ညစ်စရာတော့ ကောင်းသည်။ ချစ်သူ တို့ သဘာဝ တွဲသွားတွဲလာလဲ မလုပ်ရ - - ။ လက်ပွန်းတတီး နေဖို့ကလည်း
မသင့်တော် - - ဟုတ်တော့လဲ ဟုတ်သည်။ သူ့ခမျာသနားစရာ - - ပုဆိုးအောက်မှ မတ်တောင်နေသော လီးတန်ထိပ်ကြီးက နွယ့်ရင်ကိုသိမ့်ကနဲ တုန်လှုပ်စေသည်။ သူ့ရင်ဘတ်ပေါ် ကန့်လန့်လေးမှေးကာ -
- အုပ်မိုးလိုက်ရင်း ။
'' မောင် - - - ''
ခပ်တိုးတိုးလေးခေါ်သည်။
မောင်ကစိတ်ပျက်လက်ပျက် - - - မျက်နှာဖြင့် မျက်နှာကျက်ကိုသာ မော့ကြည့်နေပြီး လက်နှစ်ဖက် ကို ခေါင်းအောက်သို့သွင်းထားသည်။ ဂျိုင်းမွှေး မဲမဲကြီးများက ရှေးလျားလှသည်။
'' မောင် - - လို့ဆို - - ထူးလေ ''
'' မမပြန်ချင်ပြီမို့လား - - ပြန်တော့ ''
အောင်မောင်း အသံက တကယ့်ကိုစိတ်တိုနေသံ။
'' မောင်ကကွယ် - - - ကလေးလေးလိုပဲ - - မတော်တာတွေ ဖြစ်ကုန်မှာစိုးလို့ - - မ - - တောင်းပန်နေတာ ကျန်တာတွေကို မောင် ကြိုက်သလိုလုပ်နေတာပဲမို့လား - ဟင် ''
နွယ့်အသံလေးက ဖြောင်းဖျနှစ်သိမ့်ရင်း ဝမ်းနည်းဆို့နင့်သံလေးဝဲလာသည်။ မောင် နွယ့်ကိုဤနယ် စိမ်းစိမ်းကားကား ဆက်ဆံလျင် နွယ် အင်မတန် ဝမ်းနည်းလွယ်သည်။ မျက်ရည်ချက်ခြင်း ဝဲသည်။
အောင်မောင်း က နွယ့်မျက်နှာကို ဝေကနဲကြည့်ပြီး သက်ပြင်းချကာ - - ခွခေါင်းအုံးကြီးကို - - လှည့်ခွပြစ်လိုက်ကာ - - သိမ်းဖက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ - - နွယ့်ကိုမကြည့်ပဲလည်း ပြောသည်။
'' ဟုတ်ပါပြီ - - မယ်မင်းကြီးမရယ် - - ကြွပါတော့ ကြာရင် ကျွန်တော်မျိုး - - ဆီးအောင့်ပြီးသေတော့မှာ မို့ပါ ''
ရက်စက်လွန်း ဥပေခါပြုလွန်းပြီး - - အလွန်တရာမလေးမစားနိုင်လွန်းလေခြင်း ဟု တွေးရင်း ဒေါသထွက်၏။
'' မင်း - - -ဘယ်လိုသုံးနှုန်းလိုက်တာလဲ - - မောင်မောင် - - ဟင် ''
'' မမနွယ် ကျွန်တော့ကို လာသတ်နေတာနဲ့ မတူဘူးလားဗျ ''
ဆတ်ကနဲ - - လှည့်ပြောလိုက်သော အောင်မောင်း မျက်လုံးအိမ်မှ မျက်ရည်ပူများဒလဟော စီးဆင်းလာနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသော နွယ် အရည်ပျော်သွားသည်။
'' ကောင်လေး ကလည်းလေ - - အရမ်း - - ဆိုး ''
နွယ်က - - အောင်မောင်းပုခုံးကို ဆွဲလှည့်ပြီး အောင်မောင်း ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ဆွဲဖြဲ ပေးရင်းပြော၏။ အောင်မောင်း ဒိတ်ကနဲ ဝမ်းသာသွားကာ ထ ထိုင်သည်။ ပြီးနောက် နွယ့်နှုတ်ခမ်းလေးကို
စုပ်သည်။ နွယ် က အလိုက်တင့်လေး မော့ပေးထားကာ မျက်တောင်ကြီးများမှေးထား၏။
အောင်မောင်း က နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူနေရင်း ပုဆိုးကိုချွတ်ပြီး မမနွယ် လက်ကို သူ့လီးပေါ် အုပ်ကိုင်စေကာ ဂွင်းတိုက်သလို စပေးလိုက်သည်။ အရှိန်ရလာ ပြီးသောအခါ လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ မမနွယ်
လက်ကလေးက လီးကြီးကို မှန်မှန်ဆုပ်ကိုင်လျက် - - ဂွင်းတိုက်ပေးနေသည်။
နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကမူ - - သံဂဟေဆက်သလို မြဲနေ၏။
အောင်မောင်းက လီးကြီးကို ကော့ကော့ပေးရင်း မမနွယ်၏ ပူးကပ်ထားသော ပေါင်ကြားထဲသို့ လက်ကိုသျှိုသွင်း၏။ နွယ်က နှုတ်ခမ်းအစုံကို ကမန်းကတန်းခွါရင်း - - - ။
'' ဟေ့အေးကွာ - - မ - - ကို မလုပ်ပေးနဲ့ - - နေပလေ့စေ - ဟင့်အင်း ''
'' ဟာ - - အတူတူပေါ့ - - လုပ်ပါ - - မမနွယ် ရဲ့ လှန်ပါ ''
'' ဟင့်အင်း - - - ဟင့်အင်း - - အဲဒါတော့ - - မရဘူးဆရာ - - ဒီမှာသူ့ဟာကြီးကိုလုပ်ပေးနေပြီပဲ ဟာကို - - - တစ်ခါထဲ ''
မမနွယ် မျက်နှာက ရှက်သွေးတို့ဖြင့် နီရဲနေပြီး နှုတ်ခမ်းလေးတွေ - - မသိမသာတုန်နေသည်။ လက်က လီးကြီးကို ကိုင်ထားသော်လည်း မျက်နှာလွှဲထားသည်။
'' ဒါဆို မမဟာကို ကြည့်ရုံပဲကြည့်မယ် - - - ဘယ့်နှယ့်လဲ ''
'' ဟာ မဟုတ်တာ - - - ကလေးကလား ''
'' စောက်ပတ် မမြင်ဘူးသေးလို့ပါ - - မမနွယ်ရဲ့ - - - လုပ်ပါ ''
'' မောင်နော် - - အပြောအဆို အရမ်းရိုင်းတာပဲ ''
'' ဒါဖြင့် မောင် ဘယ်လိုပြောရမှာလဲ ''
''သွား - - - ဘယ်လိုမှ - - မပြောနဲ့ ''
နွယ်က လီးကြီးကို လှည့်ကြည့်ရင်း - - -
'' မပြီးသေးဘူးလား - - လက်ညောင်းလာပြီ - - - ''
ဟုကလေးလေးတစ်ယောက်လို နှုတ်ခမ်းလေးစူကာပြောလိုက်သည်။
‘’ ခပ်တင်းကင်း - - အင်း - - ဆုတ် - - ဆုတ်ထား - - မြန်မြန်လေး - - - ဆောင့် - - ဆောင့် - - ဆောင့် - - အ - -အင့် ‘’
နွယ့်လက်ပေါ်မှ - - သူ့လက်ကို အုပ်ခါ ခပ်ကြမ်းကြမ်းကြီး ကိုင်ဆောင့်ခိုင်းလိုက်သည် ။
‘’ မောင် - - မနာဘူးလား - - ဟင် ‘’
‘’ ဟင့်အင်း - - မနာဘူး - - မမနွယ်ရဲ့ - - ကောင်းတာ ‘’
လီးတန်ကြီး က ပူနေသည်။ လီးထိပ်မှယိုစီးကျလာသော အရည်ကြည်များ က မမနွယ် လက်ချောင်းလေးများ ကို စေးကပ်ကုန်သည်။
‘’ အရေတွေ - - ထွက်တယ်နော် - - ဘယ်လိုလဲမသိဘူး - - အဲဒါ မပြီးသေးဘူး - -ဟုတ်လား - မောင် ‘’
‘’ ဟင့်အင်း - - မပြီးသေးဘူး - - မမနွယ်ရဲ့ သုက်ထွက် မှ ပြီးမှာ ‘’
‘’ မလွယ်ဘူး နော် - - တော်တော်ကြာနေပြီ - - မ - - လက်ညောင်းလာပြီ ‘’
‘’ မမနွယ် - - ကျွန်တော် ပြောသလို လုပ်မလား ‘’
‘’ မမနွယ် - - စောက်ပတ် ကို ကျွန်တော့်ကို ပြရုံလေးပြ ပြီး - - ခပ်မြန်မြန်ဂွင်းတိုက်ကြည့်- - အဲဒါ သုံးလေးချက် နဲ့ထွက်ရော ‘’
‘’ အမလေး သူ့ဆေးနည်း က လဲတစ်မျိူး ‘’
နွယ်က ရှက်ကိုးရှက်ကန်းလေးပြောပြီး အောင်မင်း နဖူူးကို လက်သီးဆုပ်လေး နှင့်ဖွဖွထုလိုက်သည်။အောင်မင်း က နွယ့်ထမီကို ဆွဲလှန်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ခပ်ပျက်ပျက် မျက်နှာလေးဖြင့် သူမ ဖင်ကို ပြန်ငုံံ့
ကြည့်လိုက်သည်။အောင်မင်း လီး ကြီးကိုကိုင်ထားသောလက်က အမှတ်တမဲ့ရပ်နေ၏ ။
‘’ မမနွယ် က - - စောက်မွှေး သိပ်မပေါက်ဘူးနော် ‘’
‘’ အင်း - - ဆယ့်ကိုးနှစ်ကျော်မှ ပေါက်တာ - - ပါးပါးလေး ‘’
အောင်မင်း က ထမီ ကို ခါးအထိဆွဲတင် ပြီးကြည့်သည်။ စောက်ပတ်ကြီး က ဖူးဖူးပြည့်ပြည့်ကြီးဖြစ်ကာ ဖောင်းကားလုံးထစ်နေပြီး - - အစိကြီးက တော်တော်ရှည်သည်။
ရှည်သည်ဟု ဆိုသည်က အပေါ်ဘက်သို့ရှည်ထွက်လာခြင်း မဟုတ်ပဲ - - စောက်ပတ် နှစ်မွှာကြား ဍ် အောက်ဖက်သို့- - တစ်လစ်ကြီးတန်းဆင်းနေခြင်းဖြစ်သည်။အောင်မင်း က စောက်ပတ် နှစ်ခြမ်း တို
လက်ညှိူးလက်မဖြင့်အသာဖြဲကြည့်ရင်း
‘’ ဆောင့် - - မမနွယ် - - ဆောင့် - - မမနွယ်စောက်ပတ်ကြီး ကို မြင်လိုက်တာ နဲ့ ကျွန်တော့်လီးကြီး က အလိုလိုတောင်သွားတာ - - အား - - - ဆောင့် - -- ဆောင့် - - - ဆောင့် - -
နာနာလေးဆောင့် မမနွယ် ပေါင်ကားထားပေးလေ - - အား - အင်း - - မမနွယ်ရယ် - - ဒီစောက်ပတ်ကြီး ကို တကယ်လိုးရရင် - - ဘယ်လောက်ကောင်းမလဲ နော် ‘’
‘’ လုပ်ပြန်ပြီ - - တဆင့်ကဲမလာနဲ့- - သိလား ‘’
‘’ အင်းပါ - - မ - - ရယ် - - အား - - - ထွက်ပြီ ထွက်ပြီ - - အိုးအိုး ‘’
နွယ်က လီးကြီးကို ကြည့်လိုက်သည် ။ ဖြောင်းကနဲ ကန် ထွက်သွားသော သုက်ရည်များ က ခြင်ထောင်အမိုးကို ပင် ထိ၏။ ပထမဆုံးအချက်သည် အပြင်းထန် ဆုံး ဖြစ်သည်။ ရေပြွှတ် နှင့်ပန်းထုတ်လိုက်သကဲ့
သို့မြန်သည်။ လီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားသော နွယ့်လက်ကလေးထဲဍ် သံချောင်းကြီးလို မာတောင်သွားသော အထိအတွေ့နှင့်အကြောကြီးများ ထစ်ထစ်သွားသည်ကို စမ်းသပ်ကိုင်မိရာ ရင်တစ်ခုလုံး လှုပ်ခါနေမိသည်။
ယောကျ်ားလီးကြီး ကို ပထမဆုံး ကိုင်ဖူးခြင်းမို့လဲ ပူနွေးသော အထိအတွေ့က လက်ဖဝါး ဍ် ချွဲကျန်နေသည်။
‘’ ဟွန့် - - - ပေကုန်ပြီ ‘’
နွယ်က - - အောင်မင်းပုဆိုး နှင့်လက်ကို သုတ်သည်။ အောင်မင်း က ပက်လက်အနေအထား - - အောင်မင်း ဘေးတွင် ကုတင်အောက်ခြေတစ်ဖက်ချ ကာ ဖင် ဘက်က ကုတင်ပေါ် တင်ပေးထားပြီး
ထမိန်ကိုလှန်ပြထားသည်မို့ - - စောက်ပတ်ကြီး က ပြဲအာပြီး လိုးချင်စရာ အရည်လဲ့ စိုစွတ်နေသည် ။
နွယ့်အသားလေး က ပယင်းရောင် ထကာ ကြည်လဲ့နေသည်။ စောက်ပတ်ဘေး နှစ်ခြမ်းမှာ စပျစ်သီး စိမ်းညိုလေးတွေ လို တင်းလျက် အရည်စိုနေသည့်အတွက်လည်း စားချင်စဖွယ်ကြီး လို ဖြစ်နေ၏။
အောင်မင်း လီးတန်ကြီး ကို - - ဒစ်ကြီးအား ဖြဲလိုက် စုလိုက် နှင့်လေ့လာနေသော အပျိုကြီး မမနွယ်ခမျာ - - သူ့စောက်ပတ်ကြီး ကို အသေအချာဖြဲ ကာ ကြည့်ရင်း ဆင်ကြံ ကြံ နေသော အောင်မင်းကို -
- သတိမထားလိုက်မိချေ။
ထိုအချိန်ကြားကာလလေး ကို အမိအရ အသုံးပြုကာ နွယ့်စောက်ဖုတ်ကြီး ကို ထမီကြားသို့ခေါင်းကို ထိုးသွင်းပြီး စောက်ဖုတ်ကြီး အလယ်ရှိစိုအိနေသော အစိရှည်ကြီး ကို ထိထိမိမိ ကြီး လျှာစောင်းထိုးကာ
ဖိစုပ်ပြစ်လိုက်လေ၏။
‘’ ဟဲ့ - - အို ‘’ အင့်အင့် - - ရှီး - - ကျွှတ် ကျွှတ် ’’
နွယ် - - အလစ်အငိုက်ခံလိုက်ရခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်းကုတင်ပေါ်တင်ထားသောခြေထောက်က ရုတ်တရက် - - ညှပ်လိုက် - - စေ့လိုက်မိသည်ဖြစ်ရာ - အောင်မင်းခေါင်း ကို ထမီ နှင့်အုပ် ပြီး
ပေါင်နှစ်ဖက် နှင့် ညှပ်ထားသလို ကြီးဖြစ်သွားလေသည် ။
ဗိုက်ကြောမှ စိမ့်ဝင်သွားသော ကာမ အရသာထူးကြီး က အပျိုကြီး စစ်စစ်ဖြစ်သော နွယ့်ခမျာ အကြာအချဉ်တွေ တွန့်ကွေး နုံးချိ ကာ ခွေယိုင်ပျော့နွဲ့သွားမိလေသည်။ ‘’ ပြွှတ် ‘’ ကနဲ ‘’ ပြွှတ် ‘’ ကနဲ
နှစ်ချက်ဆင့်စုပ်လိုက်ခြင်းကြောင့် ကာမ အရသာထူးကြီး မှာ တစ်ကိုယ်လုံး ကို လွှမ်းမိုးလျက် မေ့မျောသွားမတတ် ခံစားလိုက်ရသည်။
ထိုကဲ့သို့သတိလက်လွတ် ဖြစ် သွားသည် နှင့် အောင်မင်း က နွယ့် ကိုယ်လုံး အိအိလေးကို တွန်းလှဲပြီး နွယ့်ပါးစပ်ဝလေးသို့လီးကြီးကို တေ့လိုက်သကဲ့သို့ သူကလည်း နွယ့်စောက်ပတ်ကြီး ကို
မလှုပ်နိုင်မယှက်နိုင် ဖြစ်အောင် ဆက်ခါဆက်ခါ ယက်လိုက်လေ၏။
‘’ အွန်း - - -အွန်း ‘’ ဆါုသော အသံလေး နှင့်အတူ နွယ့်ပါးစပ်လေးထဲသို့အောင်မင်း လီးကြီးကတန်းဝင်သွားလေ၏။ ထိုသို့ - - မမျှော်လင့်ပဲ ဆန်းပြားသော ထူးထွေခန်းနားလှသည့်အတွေ့
ထူးထူးကြီးကြောင့်နှစ်ယောက်သား မှာ လောကကြီး ကို မေ့သွားမိကြသည် ။
‘’ မမ - - ‘’
‘’ မမနွယ် - - ‘’
အိပ်ယာမှ နိုးနိုးခြင်း သစ်သစ် နွယ့်ကိုစမ်းကြည့်ရာမတွေ့သဖြင့် - - ခပ်တိုးတိုးခေါ်ကြည့်မိသည်။မမနွယ်ထူးသံကို ပြန်မကြားရသောအခါ ကြောက်စိတ် နှင့်ငေါက်ကနဲ ထထိုင်လိုက်မိသည်။
ဖေကြီးသော်ကောင်း မကျွတ်သေးဘူးဆိုသော ဒေါ်ကြီးလှစကား က နားထဲပြန်ဝင်လာပြီး ကြောက်စိတ် က တစ်ကိုယ်လုံး ကို တောင့်တင်းသွားစေကာ ဆီးသွားချင်သလိုလို ဘာလိုလိုဖြစ်လာသောကြောင့်
ထမီဘိုသီဘတ်သီနှင့်ထွက်လာခဲ့မိသည်။
မမနွယ် သည်လည်း အိမ်သာသို့သွားသည်ပဲဖြစ်မည်ဟု ထင်ကာ အိမ်သာဘက်သို့ခြေဦးလှည့်လိုက်၏။ သို့သော် နှစ်ခန်းကျော်ရှိ အစ်ကိုအောင်မောင်း အခန်းထဲမှ လက်တစ်လုံးခန့်တံခါးဟနေပြီး
လေးပေမီးချောင်းရောင် က အပြင်သို့စူးရှစွာ ထိုးထွက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့်ကြောက်စိတိအနည်းငယ်ပြေကာ အစ်ကို အောင်မောင်း အခန်းသို့ကပ်လာခဲ့လေသည်။
လောကဍ် ဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ထင်မထားသော လူနှစ်ဦးကို မမျှော်လင့်ပဲ တွေ့လိုက်သူတိုင်းမှာ ရုတ်တရက် ‘’ ရှော့ ‘’ ဟုခေါ်သော သွေးလည်ပတ်မှုတွေရပ်တန့်သွားတတ်ကြလေသည်။ သစ်သစသ်မှာ ‘’ ရှော့ ‘’
ဖြစ်ခြင်းကို မိမိရရ ခံစားလိုက်ရသည်။ တံခါးကြား မှ အထဲသို့ကြည့်လိုက်မိသည်နှင့် နှစ်ယောက်စလုံး အဝတ်အစားမရှိကြတော့ပဲ မမနွယ်စောက်ဖုတ်ကြီး ကို အစ်ကိုအောင်မောင်း က ယက်ပေးနေသကဲ့သို့
အစ်ကိုအောင်မောင်း လီးကြီး ကိုလည်း မမနွယ် က ခုံမင်နှစ်ခြိုက်စွာ စုပ်နေခြင်း တို့ကိုမြင်လိုက်သည်နှင့်သစ်သစ် တစ်ကိုယ်လုံး ကျောက်ရုပ်ကြီးလိုတောင့်တင်းသွားသည် ။
အစ်ကိုအောင်မောင်း လမွေးကြီးတွေက မဲနက်မှောင်မဲနေပြီး အရင်းတွင်ကောက်ရိုးပုံကြီးအလား ဟီးထနေ၏။ မမနွယ် က သူမ၏ ဖြူလွှသော လက်ချောင်းလေးများဖြင့်လမွေးများ ကို ဖိကိုင်ထားပြီး
လက်တစ်ဖက် က လီးတန်ကြီး ကို ဖြဲချထား ကာ ရဲရဲကြီး ပြဲနေသော ဒစ်ဖြဲကြီး ကို မမနွယ် ၏ နီစွေးပါးလွှာသော နှုတ်ခမ်းလေးဖြင့်စုပ်ယူနေသည်။
တစ်ခါတစ်ရံ လီးကြီးကို ရေခဲချောင်း တစ်ချောင်း နှယ် ပါးစပ်ထဲ စုပ်သွင်းပြီး အပြင်သို့ ဆွဲထုတ်လိုက် တတ်၏။ ကြောကြီးတွေအြဝိုင်းအရိုင်း ထကာ ကြောက်ခမန်းလိလိ ကြီးထွားလှသော အောင်မင်း လီးကြီး
မျိုးကို သစ်သစ် မမြင်ဖူးချေ။ အဖျားကြီး က မှိုပွင့်ကြီးသဏ္ဍန် စွင့်ကားနေပြီး ကိုယ်ထည်ကြီး က အလုံးထွားထွား နှင့်မို့အလိုးခံရသူမိန်းကလေး အဖို့တော့ - - မသက်သာလှဟုတွေးမိ၏။
သို့သော် ထိုလီးတန်ကြီးကို မမနွယ် က ပါးစပ်လေးအပြည့်စုပ်ခါစုပ်ခါ ကလိနေပြန်သော အခါ သစ်သစ်မှာ ထိုလီးကြီး အလိုးကို ခံချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွားပေါ်ပေါက်လာပြီး စောက်ပတ်ထဲမှ အရေများ ပင် ယိုစိမ့်
ကျဆင်းလာလေတော့သည်။
‘’ နွယ် - - မောလား- - ဟင် ‘’
‘’ မောတယ် - - မောင်ရယ် - - နားကြဦးစို့ ‘’
နွယ်က ဒယီးဒယိုင်လေးထရင်း မောင့်ခေါင်းကို ခွထားသော ပေါင်တန်ကြီးကို ကားပြီးကျော်ကာချ၏။ ထိုသို့ကားလိုက်စဉ် စောက်ပတ်ကြီး ရဲခနဲ ဖြစ်သွားသည်ကို သစ်သစ် မြင် လိုက်ပြန်သည်။ မမနွယ်
စောက်ပတ်ကြီး ဒီလောက် ကြီးလိမ့်မည်ဟု သစ်သစ် မထင်ခဲ့ချေ။
မမနွယ် စောက်ပတ်ကြီး မှာ အလျား အနံ သာမက ဖောက်ပါ နက်ရှိင်းလေမည် ဟု မြင်ရုံ နှင့်သိနိုင်သည်။ ဘေးသို့ကားထွက်နေသော စောက်ပတ် ဧရိယာ အသားတစ်ကြီးများ က လက်နှစ်လုံးမက
ထူအမ်းနေသည်။
လက်သီးဆုပ်ကြီး တင်ထားသလို မို့မောက်ကာ ခုံးထနေခြင်းကြောင့်လည်း စောက်ပတ်ကြီး မှာ အဟန့်ကောင်းလွန်းသည်ဟု ဆိုရမည် ထင်သည်။
မမနွယ် က ထမီကို လျှောချပြီး ဝတ်သည်။ ပြေကျနေသော ဆံပင်များ ကို ထုံးဖွဲ့သည်။ လက်နှစ်ဖက် မြှောက်ကာ ဆံပင်ထုံးနေစဉ် အောင်မင်း က မမနွယ် နို့ကြီးနှစ်လုံးကို တပြွှတ်ပြွှတ်စို့သည်။
‘’ ဟိတ် - - - နို့မပြတ်သေးတဲ့ကလေးလား - - ခိခိ - - - ခိခိ ‘’
မမနွယ် က အောင်မင်း နဖူးကို လက်သီးလေးနှင့် ဖွဖွလေးထုရင်း ရယ်သည်။ နို့အုံကြီး ကို လည်း နို့ညှစ်သလို အရင်းမှ ကိုင်ကာ ညှစ်ပေးနေသည်။အောင်မင်း လီးကြီးကမူ - - အောင်မင်းတံတွေးများ နှင့်
စိုစွတ်တောက်ပလျက် မီးချောင်းအရာင် အောက်တွင် တဖိတ်ဖိတ်အရာင်များ လက်ထနေသည်ကို သစ်သစ်တွေ့နေရ၏။
‘’ တော်တော့မောင်ရယ် - - နို့သီးခေါင်းလေးတွေလဲ ကျိမ်းစပ်နေပြီ - - အလကား - - ဟုတ်တာလဲ မဟုတ်ဘူး - - တော်တော့ ‘’
နွယ်တ မောင့်ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက် ဖြင့်ညှပ်ယူကာ ဆွဲမော့ရင်း မျက်နှာချင်းကပ်ခါ တိုးပြောသည်။
‘’ နွယ် - - မောင့်လီးကိုစုပ်တာ ကောင်းလားဟင် ‘’
‘’ အာ - - - သွား - - မသိဘူး - - သွား - - - မမေးနဲ့ ‘’
မမနွယ် က ခေါင်းလေးငဲ့စောင်းကာ ရှောင်တိမ်းပြီး ရှက်ပြုံးလေး နှင့် မောင့်ကိုတွန်းလွှတ်သည်။
‘’ မောင် တော့နွယ့်စောက်ပတ်ကြီး ကို ယက်ရတာ အရသာကို ရှိသွားတာပဲ - - သိလား ‘’
‘’ မောင် - - မရွံ့ဘူးလား - - - ဟင် ‘’
နွယ်က မျက်နှာလေး ရှုံရင်း - - မောင့်ကိုကြည့်ကာမေး၏။
‘’ ချစ်တာကို - - မရွံပါဘူး ‘’
‘’ တို့တော့ရွံတယ် - - သူအတင်း ထိုးထည့်လို့စုပ်ရတာ ‘’
နွယ်က ဆင်ဝေ့ရန်ရှောင်လေးပြောရင်း မောင့်ပခုံးကို ထုပြန်၏။။
‘’ အဲဒီလို မှုတ်ပြီးရင လိုးလို့အကောင်းဆုံးပဲ နွယ် ‘’
‘’ ဟေ့အေး - - မလိုးချင်ဘူးကွယ် - - နွယ်ရှက်တယ် - - - ပြီးတော့မောင့်ဟာကြီးက နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူး - - နွယ်ကြောက်တယ် ‘’
နွယ် တ မူနွဲ့တဲ့အိုက်တင်လေး နှင့်ပြောပြန်သည်။ သစ်သစ် - - ရင်ထဲ - - တဒိန်းဒိန်း ခုံကာမောနေသည်။ သူတို့လိုးမှ မလိုးရသေးပဲ ဟု သိလိုက်သဖြင့်လည်း - - စိတ်ထဲကျေနပ်သလိုလို ဘာလိုလို
ဖြစ်ရသည်။
‘’ ဒါဆို - - နွယ့်အဖုတ်ထဲ - - ကိုတေ့ရုံလေးတေ့မယ်လေ ‘’
‘’ သွားစမ်းပါ - - ယုံမယ် - - အားကြီးကြီး တေ့ပြီးတစ်ခါထဲ ဆောင့်သွင်းလိုက်မှာ မလား - - ဟွန့်မသိတာလိုက်လို့’’
မောင် က ကျေနပ် ကြည်နုးစွာ ရယ်သည်။
‘’ နွယ့်ကိုမေးမလို့ - - သိလား ‘’
‘’ ဘာလဲ ပေါက်ကရ တွေ မမေးနဲ့နော် - - - ဟွန့် ‘’
‘’ အင်းပါ - - နွယ်ရဲ့- - မောင်တကယ် မသိလို့မေးမှာပါ ‘’
‘’ မေးလေ - - ဘာသိချင်လို့လဲ ‘’
‘’ ဟိုလေ - - အခုန - - နွယ့်စောက်ပတ် ကို ဖြဲကြည့်တော့အစိနှစ်ခုတောင် တွေ့တယ် - - အဲဒါကြီး က မိန်းမတိုင်း အဲလိုပဲ အရှည်ကြီးလား - - - နွယ် - -ဟင် ‘’
‘’ ဟင့်အင်း - - အရပ်ပုတဲ့သူတွေကျတော့တိုတယ် မောင်ရဲ့ - - နွယ် က အရပ်ရှည်တာကိုး - - ပြီးတော့အစိအောက်မှာ အသားပိုလေးလို တွေ့မိလား - - ဟိုဒင်း - - - အင်း - -ခပ်မဲမဲလေး - - လေ ‘’
‘’ အင်း - - အင်း - - တွေ့တယ် - - - အဲဒါ က ဘာခေါ်လဲ ‘’
‘’ အစိ ပဲလေ - - ဒါပေမယ့်သူက အသားပိုပေါ့- - သူ့ရဲ့အောက်ကမှ - - - သေးပေါက်တဲ့အပေါက်လေးရှိတာ - - မောင်ကလဲ ကြံကြံဖန်ဖန် သိပ်မေးတာပဲ ‘’
‘’ ဘာဖြစ်လဲ အချင်းချင်း သိထားရတာပေါ့ ‘’
နွယ်က သူမနို့ကြီးနှစ်လုံး တွင် စိုစွတ်နေသော မောင့်တံတွေးများ ကို အဝတ်စ နှင့်ဖိသုတ်လိုက်ပြီး မှ ဘရာစီယာလေး ကို ရင်ဘတ်ရှေ့တွင် ကြယ်သီးတပ်ပြီး မှနောက်သို့ဆွဲလှည့်သည်။တင်းအိနေသော နို့
များကို ဘရာစီယာ ပုံစံခွက်အတွင်းသို့နောက်မှအသားကျအောင်သွင်းပြီး ပခုံးသိုင်းကြိုးလေးကို မ တင်လိုက်သည်။
‘’ မောင့်ကို လဲ မေးမယ်နော် ‘’
‘’ မေး - - - ‘’
‘’ မောင်တို့ကို အခုလို မှုတ်ပေးတော့ဘယ်လိုနေလဲ - - ပြီးတော့ပါးစပ်ထဲရောက်သွားရင်ကော ဘယ်လိုခံစားရလဲဟင် ‘’
နွယ်က မောင့်ရင်ဘတ်မွှေးကြီးများကို ဖွကစားရင်း မောင့်မျက်နှာကို မကြည့်ရဲ ကြည့်ရဲ လေး နှင့်မေးသည်။
‘’ ယောကျာ်းတစ်ယောက် ပန်းသေနေရင်တောင် ဒီနည်း နဲ့ကုရင် တစ်ပတ်အတွင်းသက်သာတယ်တဲ့နွယ်ရဲ့- - ဟုတ်တာ မဟုတ်တာ တော့မောင် မသိဘူးနော် ကြားဖူးတာ - - ပြီးတော့နွယ့်ပါးစပ်ထဲ
လီးဝင်သွားပြီဆိုတာနဲ့ - - ဟို - - အင်း - - စောက်ပတ် ကိုလိုးရသလိုပဲနေမှာပေါ့ - - - မသိဘူး - - ဘာလို့လဲဆိုတော့မောင်က နွယ့်ကို လိုးမှမလိုးရသေးတာ ‘’
‘’ အင်း - - မောင်ကလဲ - - မင်ဂလာဆောင်ပြီးရင် လိုးပေါ့လို့- - အခုဟာက နွယ်ကြောက်လွန်းလို့ပါဆို ‘’
နွယ်က မောင့်နားဝ တွင်ကပ်ပြီး တီတီတာတာလေးချွဲ၏။ မောင်က သက်ပြင်း ကို တွင်တွင်ချရင်း နွယ့်စောက်ပတ်ကြီးကို လက် နှင့်ထိုးမွှေနေပြန်သည်။
‘’ တော်တော့ကွယ် - - မောင်ကလဲ - - အရေတွေထပ်ကျလာလို့ - - တစ်ခါထပ်သုတ်နေရအုံးမယ် - - အာ - လွှတ်တော့လို့ဆို ‘’
နွယ့်ထမီအောက်မှ လျှိုနှိုက်နေသော မောင့်လက်ကြီးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးဆွဲဖယ်ပြီး ရပ်လိုက်သည်။
’ နွယ့်အပေါ် အကျီရော - - အော်ဒီမှာတွေ့ပြီ - - တစ်ခါထဲအဝတ်အစားတွေလဲ - - - ပေပွကုန်တာပဲ - - သွား ‘’
မောင့်မျက်နှာ ကို တီရှပ်အကျီ စလေးဖြင့်ပုတ်ခတ်ဆော့ကစားပြီး မှ အကျီ ကိုဝတ်သည်။အောင်မင်း က ပုဆိုးမဝတ်သေးပဲ - - ငူငူကြီးထိုင်ကာ။
‘’ တောက် - - - စောက်ဖုတ်ကြီး ကို အသေအချာ မှုတ်ပြီး မှ မလိုးရဘူးဆိုတာ တစ်လောကလုံးမှာ ငါ တစ်ယောက်ပဲ ရှိမယ် ထင်တယ် - - တောက် - - ဟင်းဟင်း
လက်သီးတစ်ဖက် လက်ဝါးတစ်ဖက် နှင့် ဖြောင်းကနဲ ထုကာ ကြိတ်မနိုင် ခဲမရကြီးပြောချလိုက်လေသည်။ နွယ်က သူ့ကိုယ်လုံးလေးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် ဖြစ်သွားအောင်ပင် တခစ်ခစ်ရယ်သည်။
ပါးစပ်ကလေးကို လက်ဝါးလေးနှင့်ပိတ်ထားပြီး ရယ်ပြန်သည်။
‘’ မောင်ပဲ ပတ်တင်း သဘောကျတယ်ဆို ‘’
‘’ အင်း - - ပတ်တင်း မလုပ် ပဲ - - ဆင်နင်းသွားရင်တောင် ဒီလောက်ခံစားရမှာ မဟုတ်ဘူး သိလား ‘’
မျက်နှာထားတင်းတင်း နှင့်နွယ့်ကိုတစ်ချက်မော့ကြည့်ပြီးပြောလိုက်ရာ - - နွယ် က မောင့်ပခုံးကိုကိုင်လှုပ်ရင်း
‘’ လုပ်ပြီ - - ခုနက တစ်မျိုး - - အခု တစ်မျိုး ‘’
‘’ ဘာ - - - ခုနက တစ်မျိုးလဲ ‘’
မောင် က ကလေးဆိုးကြီးလို ပါးကြီးဖောင်းကာ မျက်နှာညိုညို နှင့်စိတ်ကောက်ပြပြန်လေသည်။
‘’ မောင်ပဲ - - -ခုနက မမအဖုတ်ကြီးကို ကြည့်ပြီးဂွင်းတိုက်ရရင် ကျေနပ်ပါပြီဆို - - - အခု ကိစ ပြီးပြန်တော့တစ်မျိုး - - တစ်ခါထဲ သူ့အလိုကြီး လိုက်နေရတာပဲ - - တကယ် ‘’
‘’ ဒီမှာ - - မမ - - ဟိုလေ - - ဒီလိုဗျာ - - မမ စောက်ပတ် ထဲတို မောင့်လီးကြီး နဲ့စွတ်ကနဲ - - တစ်ချက်ပဲ လိုးမယ် မမရယ် - - အရေမထွက်စေရပါဘူးနော် မမ ‘’
‘’ အလယ်လယ် - - လူလည်လေး - - ဝါးနုက ဝါးရင့်ကိုပတ်ချင်နေပြန်ပြီ - - တော်စမ်းပါကွယ် - ဟင်း-ဟင်း ‘’
တေ့ရုံလေးဆိုတစ်မျိုး - - သွင်းရုံလေးဆို တာတစ်မျိုး နွယ်က မောင့်ပါးကို လိမ်ဆွဲရင်းရယ်သည်။ အောင်မောင်း နဲ့တွေ့မှ နွယ့်အရှက် - - နွယ့်ဂုဏ်သိကာ တွေ တစ်ပြားသား မှမရှိတော့အောင်ခဝါကျခဲ့
ရတာပါလား မောင်ရယ်။
‘’ တကယ်ပါ - - မရယ် - - တစ်ချက်ပဲလိုးမှာ - - တစ်ချက်ထက်ပိုသွားရင် - - မမမောင့်ကိုပါးရိုက် ‘’ တဲ့
မောင်က ပြောပြောဆိုဆို နွယ့်ထမီကို ဆွဲလှန်သည်။ မောင်သည်တကယ့်ကလေးဆိုးဖြစ်သည်။ မောင်ကပုဆိုးမဝတ်သေးသဖြင့်မောင့်လီးကြီးက ဆင်နှာမောင်းကြီး လို ယမ်းခါနေသည်။
‘’ ကွယ် - - လုပ်ပြီ - - - မဟုတ်တာ - - ဟိတ် - - - မောင်နော် ‘’
တကယ်တော့လဲ နွယ်လဲ အသွေးအသား နဲ့ဖွဲ့စည်းထားတဲ့သာမန် - - မနုသ - -လူတစ်ဦးပါ
‘’ မောင် - - - ဟေ့အေးကွယ် - - ဟင့်အင်း ‘’
နဲ့ပဲမောင်က ရင်ချင်းဆွဲအပ်ပြီး - - နွယ့်စောက်ပတ်ကို လီးကြီးဆွဲသွင်းပြီး လိုးခဲ့တာပဲ မလား မောင့်လီးတန်ကြီး နင့်နင့်နဲနဲစောက်ခေါင်းထဲကိုဝင်သွားကတည်းက မောင်ကတိမတည်ဘူးဆိုတာ
သိပြီးသားပါမောင်။
ဗြစ်ကနဲ - - ထိုးခွဲဝင်သွားတဲ့မောင့်လီးရဲ့ဒဏ်ဟာ နွယ့်မေ့ကြောတွေကိုအကုန် ပိတ်ပစ်လိုက်သလိုပဲလေ။ နွယ်မျက်တောင်လေးများမှေးစင်းကာ မောင့်ကြောပြင်ကြီးကို တစ်ဖက် ကျစ်နေအောင်
ဖက်ထားမိလိုက်သည်။ ‘’ တစ်ချက်ထဲလိုးမှာ ‘’ ဆိုတဲ့မောင်ဟာဖင်ကြီးကို ခွာခွာပြီး ဆောင့်လိုးနေတော့တယ်လေ။
နွယ့်ဖင်တွေဆုပ်ဆွဲထားသလိုပါ ပဲကွယ်။ လီးကြီး က အလုံးအထည်ထွား အလျားကလဲရှည် ဆိုတော့လေ နွယ့်မှာရုန်းနိုင်တဲ့ ခွန်အားတွေမရှိပါဘူး - - မောင် က နွယ့်ကိုတွန်းလျက် - -
စားပွဲစောင်းတွင်တင်ပြီး ခြေနှစ်ဖက်ကို သူ့ခါးတွင်ညှပ်ထားစေကာ - - ဆောင့်၏။
စားပွဲက စာရေးစားပွဲ။ စားပွဲပေါ် ရှိ အထပ်လိုက် အစီအရီ တင်ထားတဲ့စာအုပ်များ ပြိုကြသည်။ စားပွဲထောင့်စွန်းတွင် တင်ထားသောဂက် (စ်) မီးခြစ်ကလေး ဒေါက်ကနဲ ကြမ်းပြင်သို့ကျသည်။
မောင်က ခွန်အားနှင့်ပြည့်စုံသော ယောကျာ်းကြီးဖြစ်၏။ နွယ့်မှာသာ ကြီးမားအိစက်သော တင်ပါးသားကြီးတွေ မရှိခဲ့ပါလျင် - - နွယ့်ဖင်အရိုးတွေကြေမွကျိုးအက်ကုန်ပေလိမ့်မည်။
‘’ ပြွတ် - - ဖွပ် - - ပြွတ်ဖပ် - - ‘’ ဆါုတဲ့အသံတွေကလဲ တိုးတိတ်နေတဲ့ ညဉ့်ဦးယံ မှာ - - ပီပီသသကြီး။
‘’ အား - - မောင် - - ဖြည်းဖြည်း - - - နာတယ် - - - အ - - ‘’
‘’ ခဏလေး - - အောင့်ခံပါမမရယ် - - မစောက်ပတ်ကကျဉ်းနေသေးတော့နယတာပါ - - အင် - -အင့် - အား ‘’
မောင် က ဒရောသောပါကြီး အလုအယက်လိုး၏။ နွယ်ကလဲလေ အဲဒီ့လိုအကြမ်းပတမ်းလေးလုပ်တာကိုပဲ သာယာတတ်တဲ့မိန်းမမျိုးပဲလား မပြာတတ်တော့ပါဘူးမောင် - - ပခုံးနှစ်ဖက်ပေါ်ကို
ခြေနှစ်ချောင်းစလုံး တင်လိုက်ပြီး ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်တော့ဆိုတဲ့စိတ် နဲ့ခနာ ကိုယ်ကို စားပွဲပေါ် လှန်ချလိုက်မိသည်။
ခေါင်းကအနေတော် ပြိုကျနေသော စာအုပ်ပုံပေါ်ရောက်သွားသည်။ဖင်နှစ်ခြမ်း က လွတ်လွတ်လပ်လပ်ကြီး ဖြဲပေးထားသည့်အတွက် စောက်ပတ်ကြီး က ပြူးထွက်နေ၏။ တံခါးဘက်သို့ခပ်စောင်းစောင်း
အနေအထားမျိုး လေးလှန်ပေးထားသည့်အတွက် - - သစ်သစ်ရင်သပ်ရှုမောရပြီ။
အစ်ကိုအောင်မောင်းလီးကြီး က ရှည်လျားကြီးထွားလှသည်မို့စောက်ပတ်ကြီး ထဲ ထိုးစိုက်ချလိုက်တိုင်း မမနွယ်ခမျာ ခါးလေးကော့ကော့သွားသည်မှာ စားပွဲနှင့်ခါးလေးကြားတွင် - -
ခေါင်းအုံးတစ်လုံးစာလောက်ကို လွတ်လွတ်သွား၏။
ယောကျာ်းတွေ ဒါကြောင့်မို့လို့လဲ ဖင်ကြီးတာ ကို နှစ်သက်ကြတာပါလားဟု - - သစ်သစ် - - မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့သင်ခန်းစာရမိသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် အစ်ကိုအောင်မောင်း လီးတန်ကြီး ကမမနွယ်
စောက်ခေါင်းထဲ ‘’ဇွတ် ‘’ ကနဲတိုးဝင်သွားတိုင်း မမနွယ်ဖင်ကြီးက စားပွဲပေါ်တွင် ပြားကျသွားပြီး ဘေးသို့ကားကားသွားသော်လည်း - - အိကနဲ - - နိမ့်ဆင်းပြီး တင်းကနဲ - - တင်းကနဲ ကန်တတ်လာကာ
အရှိန်နှင့်လွှဲရိုက်လိုက်သောဂွေးစိကြီး နှင့်ဖောက်ကနဲ ရင်ဆိုင်မိကြ၏။
ထိုနည်းအတိုင်း အိကနဲ ဖောက်ကနဲ ရင်ဆိုင်လှုပ်ရှားနေကြလေရာ အောင်မောင်းဆီးခုံ မဲမဲကြီးက မမနွယ် ဖင်ကြီးနှင့်ဗြဲကနဲ ဗြိကနဲ ပွတ်ကြိတ်သံကြီးမှာ မြင်တွေ့ကြားသိနေရသော သစ်သစ်၏ အသည်းဆိုင် ကို
အညှာမှကိုင်လှုပ်နေသလို တလှပ်လှပ် တသိမ့်သိမ့်ဆတ်ဆတ်တုန်နေမိပေရာ - - ကာယကံရှင် နှစ်ယောက်၏ ခံစားမှုမှာ ဆိုဖွယ်ရာမရှိအောင် အရသာအထူးကြီး ထူးနေကြပေတော့သည်။
‘’ မ - - ပေါင်တစ်ချောင်းကို - - ဒီဘက်ပြောင်း - အင်း ‘’
မမနွယ် က ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို အစ်ကိုအောင်မောင်းခေါင်းပေါ်မှ ကျွမ်းဘားမယ်များပမာ ဖြောင့်တန်းစွာကော်ယူလိုက်၏။ အစ်ကိူအောင်မောင်း က ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို ဂျိုင်းအောက်ထား တစ်ဖက်ကို
ပခုံးပေါ်မှေးထားပြီး စောက်ပတ်ကြီးထဲ သို့ဒေါင်လိုက် လိုးပြန်လေသည်။ သစ်သစ် မှာ လီးတန်ကြီးအဝင်အထွက် ကို မမှိတ်မသုန်လေး ကြည့်နေမိရာ ဇောချွေးများပင်ပြန်နေသည်ကို သတိမမူမိနိုင်အောင်
ခံစားနေမိသည်မို့သရဲကိုလဲ မေ့နေမိသည်။
တစ်စောင်းကြီး လိုးနေသောအခါ - - အခုလောက် ထိမိပုံမပေါ်ပဲ မမနွယ်က ငုံ့ကြည့်ရုံလေးကြည့်ကာ သိပ်နာကျင်ဟန် မပေါ်ပေ။
’ ညောင်းတယ် - - ခြေထောက်မြှောက်ထား ရတာ ‘’
‘’ ဒါဆို - - ချလိုက်လေ - - မမ - - ကုန်းပြီးလိုးမယ် ‘’
အံ့သြစရာပင် - - မမနွယ် က - - အစ်ကို အောင်မောင်းစကား ကို ကလေးငယ်တစ်ယောက် နှယ် တသွေမသိမ်း လိုက်နာရင်းစားပွဲကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ထောက်ပြီး ဖင်ကြီးကို အနောက်သို့ခပ်ကော့ကော့
လေးကုန်းပေးလိုက်သည်။
သည်ပုံစံသည်လည်း သစ်သစ်ဖက်မှ မြင်ကွင်းကောင်းသော ပုံစံဖြစ်နေကာ ဘေးတိုက်အနေအထားမြင်ရ၏။ အစ်ကိုအောင်မောင်း က လီးကြီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ပြီး စောက်ပတ်အဝကို တေ့လျက် မမနွယ် ပခုံးကို
ကျောမှလှမ်းဆွဲပြီး ထိုးသွင်းလိုက်စဉ် လီးကြီးက ဝါးရင်းတုတ်ကြီးတစ်ချောင်းလိုပင် ကွေးကနဲ ဖြစ်ပြီးမှ တန်းဝင်သွား၏။
‘’ ဗြွှတ် ‘’ ကနဲ အသံကိ သစ်သစ်နား နဲ့ဆတ်ဆတ်ကြားလိုက်သည်။ မမနွယ် တော့ဘယ်လိုခံရမယ် မသိ၊ သစ်သစ် ရင်ထဲမှာမူ အောင့်သက်သက်ဖြစ်သွား၏။
‘’ အိုး - - အိုး - - အိုး - - - မောင်ရယ် - - ရှီး - - အား - - - ကျွတ်ကျွတ် ‘’
စားပွဲစောင်းလေးကို ကိုင်ထားသော မမနွယ်လက်ကလေးများ ကျစ်လျစ်မြဲမြံစွာ ကိုင်ထားရင်း ညီး ရှာသည်။ ဗိုက်သားအောက်မှ ပွယောင်းယောင်းလေး အဖုတ်လိုက်ချွန်နေကြသော အမွှေးစုလေးမှာ
ဇောင်းသွားသည်။ ဖင်ကုန်းပြီး အလိုးခံရသော အလုပ်သည် အတော်ထိသည် ထသ်သည်။ မမနွယ် နှာသီးဖျားလေးတွင် ချွေးလေးတွေပင် သီးလာကြ၏။
အစ်ကို အောင်မင်းကလည်း ပခုံးကိုမဆွဲတော့ပဲ ခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်စုံကိုင်ကာ တပြွတ်ပြွှတ် ဆောင့်တော့၏။
‘’ ပြွှတ် - ပြွှတ် - ¬ ပြွှတ် - ဖတ် - - ဖတ် - ပြွှတ် - - - စွိ ‘’
‘’ အင့် - အင့်- အ - အ - အ - အင့် - - အားလားလားလား ‘’
အခန်းတစ်ခုလုံး လိုးသံ ညီးသံ သက်ပြင်းချသံ - - တအင့်အင့် လည်ချောင်းထဲမှ ညီးတွားသံ တို့နှင့်သာစိုးမိုးနေရာ ချောင်းကြည့်နေသော သစ်သစ်ခမျာ သူမ စောက်ဖုတ်လေး ကို လက်ဖြင့်
အုပ်ပွတ်နေမိရာမှ အားမရတော့ပဲ ထမီလေးကိုလှန်ကာ စောက်ပတ်ထဲသို့လက်ခလယ်လေးဖြင့်ထိုးမွှေကလိနေမိလေတော့သည်။
အိစိုသော စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ စောက်ရည်ကြည်များ စိမ့်ထလာကြသည်။ စောက်ပတ်အောက်ဖက် ထောင့်ချွန်းလေးမှနေကာ စောက်ရည်များက ဖင်ကြားမှ တဆင့် ပေါင်သို့စေးကပ် စေးကပ် နှင့်
လျောတိုက်ဆင်းသည်။
တံတွေးကို မကြာခဏ မျိုချနေရသော လည်ချောင်းအတွင်းမှ အစ်တစ်တစ်ကြီး ခံစားလိုက်ရသလို စောက်မွေး ပါးပါးနုနုလေးများ ပေါက်ရောက်ရာ စိမ်းစိုစ ဆီးခုံမို့မို့လေးမှာလည်း အောင့်သက်နာကျင်စွာ
ဆီးကျင်သော ဝေဒနာကို ခံစားလာမိရသည်။စက်သေနတ် ပစ်သလို ဒလစပ် ဆောင့်လိုးလိုက်ပြီးမှ အစ်ကိုအောင်မောင်း က မမနွယ် ကျောပြင်လေးပေါ်ဝမ်းလျားမှောက်ဖိကပ် ကာ ရင်ဘတ်မွှေးကြီးများနှင့်
ပွတ်နေပြီး
‘’ ချစ်လိုက်တာ မမ ရာ ‘’
ဟုမောသံကြီး နှင့်ပြောကာ မမ ဂုတ်သား နုနုလေးကို သွားဖြင့်မနာ့တနာလေးကိုက်ရင်း - - သုက်ရည် ပူပူနွေးနွေး ချွဲချွဲပစ်ပစ် များကို မမနွယ် စောက်ပတ်ထဲရှိ သားအိမ် ၏ အနက်ရှိုင်းဆုံး အတွင်းကျဆုံး
နေရာလေးထဲသို့ ဒလဟော ဗျစ်ကနဲ ဗျစ်ကနဲ နေအောင် ပန်းထုတ်လိုက်လေတော့သည်။
ဖင်ကြီးမှာလည်း ငလျင်ပြင်းထန်စွာ လှုပ်သလို ဘယ်ညာခါရမ်းသွားပြီး ကော့ကော့ဆောင့်လျက် စောက်ပတ် အတွင်း မှ စောက်ရေများ ကို ညှစ်ထုတ်ပေးနေမိ၏။
‘’ မောတယ် - - ‘’ မမက လီးကြီးကိုဖြုတ်ကနဲ ဆွဲချွတ်လိုက်သည် နှင့် မောတယ် ဟုဆိုကာ ကုတင်ပေါ်ခြေပစ်လက်ပစ် လေးလှဲချလိုက်လေသည်။အစ်ကိုအောင်မောင်း က မမနွယ်ဘေး တွင် ယှဉ်အိပ်လိုက်ပြီး
မမနွယ်ကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးလေး ဖက်ထားရင်း။
‘’ အား - - - ကောင်းလိုက်တာ မမနွယ်ရယ် ‘’
ဟုဆိုတာ့မမနွယ်က အစ်ကိုအောင်မောင်း နဖူးကိုလက်ညိုးလေး အသာထောက်ကာ - - -
‘’ သွား - - - သေနာလေး - - လူငယ်သလောက် လီးကြီးတဲ့အကောင် - ဟွန်း - - ပြောတော့သွင်းရုံလေးဆို - - တစ်ချက်တည်း ဆို - - - တစ်ချက်ထက်ပိုရင် ပါးရိုက်ဆို - လူပါးလေး - - ဟင်းဟင်း ‘’
အောင်မင်း တသိမ့်သိမ့်ရယ်သည်။
‘’ မမ - က မောင့်ကိုသိပ်အလို လိုက်တာပါနော် ‘’ ခံချင်မိတော့လည်းဒီလိုပဲပေါ့နော်၊
‘’ အဟင်း မ- က မောင့်ကိုတကယ်ချစ်တာပဲ ‘’
‘’ အလိုတော် - - မင်းကို အပျော်တမ်းချစ်တယ်လို့များ မင်းထင်ခဲ့လို့လားဟင် ‘’
‘’ မဟုတ်ပါဘူး မ အခုလို - -အင်း - - လိုးလိုက်ရတော့- မောင့်ဘက်ကပိုချစ်သွားတာပေါ့ ‘’
အစ်ကိုအောင်မောင်း မျက်နှာ သည်တစ်ခါမှမမြင်ဘူးလောက်အောင်ပင် - ကလေးဆန်စွာ ပြောနေခြင်းကြောင့် မမနွယ် မျက်နှာလေး မှာ ဆယ်ကျော်သက်မိန်းကလေးတစ်ယောက် ၏ မနူးမနပ်
မျက်နှာပေးလေးဖြစ်နေရသည်။
မမနွယ် က အစ်ကို အောင်မောင်းလည်ပင်းကြီး ကို ဟီးလေးခိုပြီး တခစ်ခစ်ရယ်ပြီး မှ တီးတိုးလေးပြောလိုက်၏။ ‘’ မောင် မောပြီလားဟင် ‘’
‘’ ဟင့်အင်း - - - ဘာလဲ မကထပ်ပေးမလို့လား ‘’
‘’ မောင့်သဘောလေ - - ဟုတ်ပြီလား ‘’
သစ်သစ် မမနွယ်အစားရှက်လိုက်တာ တော်ပြီပေါ့ ဟုတ်ဘူးလား ကိုယ်က မိန်းကလေး ပဲ ဟာ. အို - - အခုတော့မမနွယ်ကိုကြည့်ရတာ ဆပ်ဆလူးကိုခါနေတော့တာပဲ၊ လက်ကလဲ အစ်ကိုအောင်မောင်း
လီးကြီးကို ကောက်ညှင်းပေါင်းဆုပ်သလို တင်းကနဲ တင်းကနဲ ဆုပ်နေလေရဲ့။ အောင်မောင်း ဆိုသော သူကလည်း အစကတည်းက မောင်းတင်ထားတာ - - သိတယ်မို့လား။ စိန်ခေါ်ရင် တိမ်ပေါ်အထိလိုက်မဲ့
လူစား - - - ဗလကလည်း တော်ရုံမိန်းမဆိုဆွဲညှစ်လိုက်တာ နဲ့အရိုးအက်သွားလောက်တဲ့သူ - -ဒီလိုလူစားကို မမနွယ် မဖြုံဘူး ထပ်ပြီးတော့တောင်စိန်ခေါ်နေသေး ၊ အံ့လည်းအံ့ပါရဲ့အရှက်တွေလဲ
မရှိကြတော့ဘူး၊ အို - - - သစ်သစ် သူတို့ကိုကြည့်ရင်းလှုပ်ရှားနေတဲ့စိတ်တွေကို မနိုင်မနင်း စုစည်းသိမ်းဆည်းနေရင်းက - - မမနွယ် က ပက်လက်လှန်ပြီး ကုတင်ပေါ်အိပ်ချလိုက်တဲ့
အောင်မင်းလီးတန်ကြီးပေါ်ကို ကားယားခွပြီး လီးတန်ကြီးကို ကိုင်ပြီး စောက်ပတ်ထဲထည့်နေတဲ့အချိန်။
သူတို့ကို ကျောခိုင်းလိုက်မိသည်။
မောင်နှမ - - မောင်နှမ - - နဲ့ ဘာ မောင်နှမတွေလည်း - - ဘယ်မလဲ သိကာ - - အရှက် - -စည်းကမ်း - - - ဟင်းဟင်းဟင်း။ ဖြစ်ပါတယ် - - မိသစ်ဆိုတာကလည်း မွေးကတည်းက တစ်ကောင်ကြွက်
တစ်မျက်နှာ တစ်ကိုယ်တည်း ။
ကိုယ်ထင်ရာလုပ်ကြစတမ်း ဟေ့ဆိုရင်အစ်ကိုအောင်မောင်းလိုပဲ မိသစ်မိုက်ရဲတာပေါ့။
စဉ်းစားကြည့်လေ အစ်ကိုအောင်မောင်းပေါ် ရင်ခုံစိတ်ဝင်စားခဲ့မိတာက မိသစ်ပါ - - အခုတော့ဘယ်အချိန်က - - ခြေပုန်းခုတ်နေကြမှန်းမသိတဲ့သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ အရှုပ်ထုပ်ကို မိသစ် အသိနောက်ကျခဲ့ပြီး
ကိုယ့်ဖာသာပဲ တစ်ယောက်ထဲရှက်ရတယ်။
လူတကာသာ ဒီအကြောင်း သိကုန်ရင် - - မိသစ်တို့တစ်အိမ်သားလုံး အိမ်အပြင်တောင်ထွက်ရဲမှာ မဟုတ်တော့ဘူး မဟုတ်လား။
အခှတော့အထီးကျန် ဘဝလမ်းမှာ မိသစ်တစ်ကောင်ကြွက်မ - - အဖော်မဲ့စွာ - - လျှောက်ရပြီပေါ့ ------။
ကျန်နေသေးသော အပိုင်းများမှာ မိသစ် ၏ဇာတ်လမ်းများဖြစ်နေသော ကြောင့် ဤနေရာတွင် အဆုံးသတ်လိုက်ပါသည်။
- - - - - - ပြီးပါပြီ - - - - -
